Alexias (2.1)

Uncle rt quo gpnpre impcralor Alexius orliis fnerit, qui nosse cupit, eum ad Cacsaris nici hislorias remilto; indidem quae

ad Nicephorum Botaniatem imperalorem pertinent, petenda sunt. Manuel igitur, fratcr Isaacii et Alexii ceterorumque Iohannis Comneni, avi mei paterni, filiorum natu inaximus, suinraa potestatd Asiae universae praefuit: quam provinciam qtii antea regno potittis erat Romanus Diogenes ei deniandjverat; Isaacius autein dux Antiochiae erat. uterque multa proelia et pugnas commisit, multasque de hostibus reportavit victorias. post hos Alexius pater meus iniperator summus adversus Urselium a Michaele Duca, qui tunc rebus praeerat, missus est. cuius ubi in rebus bcllicis dextentatem imperator Nicephorus cognovit audivitque, Alexium in Oriente sub Isaacii fratris auspiciis supra aetatera in variis certaminibus forlem se praebuisse, eiusdemque cousilio Urselium oppressum esse, in praecipua eum nec minore quam Isaacium gralia halmit. cumque fratrem utrumque in sinu gestaret, birnigno vultu eos adspiciebat, interdum ipsi nicnsac adhibebat. excilabat ea res cum alioruni in eos invidiam, tum niaxinm barbaroruin, quos supra commeinoruvimus, Slavoaici generis, Borilum

dico et Germanum. qui cum Comnenos imperatoris gratia florere et, licet quavis occasione lelis obtrectationis petitos, incolnmes permanere animadvertereut, contabescebant. quoniam enim Alexium, imberbem adhuc iuvenein, imperator feliciter omnia gerentem vidit, Occidentis exercitibus summo imperio eum praefecit, dignitate praesidis iam ornatum. qui quam multa in Occidente constituerit tropaea, quot tyrannos debellarit captosque ad imperatorem duxerit, abunde narravimus. ea res nequaquam iuimicis placebat, sed ardescentem eorum invidiam magis eliain inflammabat. itaque clandestinis eos oppugnabant consiliis, mulla imperatori secrelo deferebant, quaedam palam, alia etiam per alios, artibusquc variis usi, ad perniciem eorum incunibebant. in tali periculo Comneni eos, qui gynaecei curam habebant, conciliandos sibi duxeriint, quo se niagis in gratiani Augustae insinuarent. persuadendo enim isti valent et vei saxeum animum flectere possunt idque variis modis. Isaacio eo melius res cessit, quod Augusta ei dudum ipsam ex sorore neptem ia raatrimoniura dederat,

quippe qui pacis belliqne arlibus unus omnium maxime florerct e(??) pleraque palri meo similis essct. hanc igitur conditionis relicitateni nactus, ut frater se olim in impetrandis nuptiis adiuverat, ita ipse omni ope annitebatur, ne ilie minore apud imperatricem in gratia esset. Orestem ferant et Pyladem amicos tanto in se amore fuisse, ut in proelio alter alterum, sno quisque pericnlo neglecto, ab tiostiuin iinpclii delenilcret ac tela, quae alteruin peterent, alter exciperet, suo oblato pectore. tale quid etiam in his ccruere licuit. nam uterque trater frater periciila alterius praeripere paratus esset, tum praemia et honores et bona denique omnia allerius alter habebat sua, et vice versa: tanto in se invicem flagrabant amore. atque Isaacii quidem rebus divina providenlia ita constitutis, brcvi post gynaecei administri, Isaacio auctore, imperatrici suasere, ut Alexium adoptaret. quibus illa obtemperans, die constituto, cum ambo in palatio adessent, Alexium adoptat more soleuni. idque in posterum maxima cerln solliciludine magnum occidentalium exercituum domesticum liberavit. frequenlpr exinde ad domum regiam uterque ventitabat et salutat(??).