Alexias (1.9)

Atque haec quidem per noctem domesticus scholarum cum paucis suorum gessit. postero autem die, ut primum lux orta est, Basilacii centuriones toto aninio contendebant milites, qui, pugna omissa, praedabantur, in ordinem cogere; magnus autem domesticns et ipse acie denuo instructa, Basilacium adoritur; cumque procul hostium nonnullos Alexii milites conspexissent, summa vi irruentes, in fugam eos coniiciunt, nonnullos etiam capiunt, quos ad imperalorem adducunt. interim Basilacii frater Manuel, colle ascenso, animos suorum erigit magna voce exclamans “hic dies, haec victoria Basilacii " sed Basilius quidam, Curticius cognomento, familiaris et comes Bryennii illius Nicephori, cuius mentionem fecimus, vir bello strenuus, ex acie Comneni in collem procurrit; contra quem cum Manuel, stricto gladio et habenis immissis, ferociter rueret, Curticius non ense, sed baculo, quod e sella pendebat, capite percusso, eum statim ex equo deiicit captumque, velut spolium, ad patrem meum raptat. interim etiam Comnenus cum copiis suis accedit: quo conspecto, quod reliquum erat Hasilacii agmen, puslquam paulisper ste-

tit, terga vertit. Basilacium Alpxins Comnenus perspquitur. cum Thessalonicam venissent, statim Thessalonicenses, Basilacio aclmisso, Alexio portas claucluut. setl ne sic fiiiiclem quidem meus clestitit, immo nec loricam exuit, nec galeam deposuit, nec clypeum ah humeris removit, nec ensem abiecit; sed castrametatus, urbem oppugnatum ac statim dirutum iri comminabatur. quoniam autem servare Basilacium malebat, per loliannicium monachum, comitem suum, spectatae virtutis hoininein, de pace cum eo egit, ea conditione, ut si seque et urbem dederet, nihil incomraodi pateretur. abnuente Basilacio, Thessalonicenses veriti, ne, urbe capta, graviter ipsi affligerentur, Alexium iulromiserunt. Basilacius ubi quod a multitudine factum crat cognovit, in arcem se recepit. ac ne sic quidcra ab armis recessit, licet doraesticus nihil eum indigni passiirum esse, fide dala, pcdliceretur. nam in adversis quoque rebus et cum premebatur, Basilaeius strenuum se praestitit; neque quidquam de virtute et animi magnitudine remisit, donec arcis incolae et custodes eum vi inde pulsum, magno domestico tradidere. missis slatim ad impera-