Alexias (1.3)

missa rnrsns se ingnrgitavere, huius gratia factura iactantes, quod vosque et Amaseain urbeiu barbaro non Iradidissent, vestri ne ulla qui- dem unquaiu ratione habita. quapropter etiain tyrannidem restitutara voluiit, ut et barbaro cominoda spe siibblandientes, rem familiarem intactam servent, et ab imperatore rursiis honores et praemia expe- tant. et si qna seditio orta fuerit, semet ipsos e periculo subducent, imperatoris autem in vos iram vertent. itaque istis qui qui ad tnmul- tum vos incitant, si quid mihi creditis, valere iussis, domuin quisque suam abite et quae dixi perpendite. ita facile intelligetis, utri jiielius vobis suadeant.

Quibus auditis, velnt conversa testula, sententiam mutant domumque abennt. imperator autem, qui plebis in ipso discrimine inronstantiam nosset , praesertim si a malitiosis hominibus incitaretitr, verebatur, ne insequenle nocte iterum infeslo se animo aggrederentur tur et Urseliiim e oustodia ednctum vinculisqne liberatum dimitterent. quoniam autcm tantae mullitudini reprimendae copiae, quibus

instructus erat, non sufficerent, Palamedeum quendam excogitavit dolum. simulat excaecare Urselium; humi resupinato carnifex ferrium admovet ; lainentafiir illc atrjiie eiulat, ut icouein rngire crederej. ninuia excaecandi speciein prae se fcrehant; iiissus eiiiiii erat Urse- lius, qui excaecari fingebatur, clamores tollere , et qui ociilns erucre videliatur, lorvo prostratum vultu adspicere ac saeva illa omnia perficere, vel potius ita agere, ac si revera excaecaret. sic excaeca- tiis est ille noii excnecatus; vulgi antcin riimorilius ubiqiic iiicre- bruit, Urjcliiiin excaecaliiin esse. liaec velut in scena acta omnem multitudinem eo adducebant, ut et indigenae et peregrini, apiuiu niore, syinLolas dareiit. Iioc enini erat Alexii consilinm, ut qui pecuniam niam detrectaverant Urseliumqne emittere de nianilnis Alexii patris mei niolili erant, cnin id conanien iaiii inane futurum essct, conquiescerent et illico sibi dicto aiidientrs essent , prioris consilii spe frustrati; qua qiiidein re el Alexium sibi conciliarent, et repii ira- cundiam evitarent. tali modo cum Urselium in vinculis admirab imperator relinuisset, custodivit eum tanquam in cavea leuoein ; at-

que oculi etiam obtecti errant fasciis, quae excaecationis scilicet indicio essent. neque tamen quae gesserat satis ille putabat, nec tanquam abunde parta Gloria, in ceteris rebus supinus erat; immo alias urbes multas arcesque recipiebat, et omnes regions, quae Urselii temporibus defecerant, imperio restituebat. tum demum reversus, in urbem regiam contendit; cumque in oppidum pervenisset, unde avus eius oriundus erat, ibique se atque exercitum universum a multis laboribus paulisper recreate, miraculum edidit, quale Herculs ille in Admeti coniuge Alcestide. nam cum Doceanus, Isaacii Comneni qui anlea imperator fuerat, ex sorore nepow, Alexii patruclis, vir et genere et dignitate in primis clarus, Urselium conspiceret caecationis signa oculis gestantem et manu a quodam ductum, graniter suspirans et illacrimans eius casui, crudelitatis Alexium argut. atque invectus in eum exprobrat, quod homini tam genroso ac plane heroi oculos effoderit, quem servasse incolumem oportuisset. cui tunc quidem ille “huius," inquit “carissime, supplicii causas propediem ex me audies," mox autem inaediculam deduxit eum cum Urselio, ubi