Alexias (1.15)

ritylae fratri , quos universae Apuliae praefecerat , mandaret , si pon tifex Roinanus auxilia adversus Henricum regem flagitaret, promptissime succurrerent et quantum possent opitularentur. Boëmundum auiem filium natu minorem , qui patri simillimus erat et audacia et robore et fortitudine et animo effrenato, (omni enim ex parte liic patrem relerebat et ingenii illius quasi yiva imago erat,) hunc igitnr cum validissimo exercitu in fines nostros praemiserat, nt regionem circa Aulonem vexaret is minitabundus et fulminis instar impetu haud sustinendo irruens , Canina et Iliericho Aulonemque adeo universum occnpat, dum igiii ferroqiie regiones adiacentes vastat. erat re vera ignis secuturi fumus molestissimus et imminentis oppugnationis magnae quasi exordiuni. ac filium patremque apte quis brucho et locustae comparaverit; nam quae intacta Robertus reliquerat , ea filius eius Boeniundus absumsit et comedit, sed firiusquam Robertum trniiciamus Aulonera, pergamus in euarrandis iis , quae in adversa coniincute gesait.

Saleruo igilur profectus, Hydruntcm venit, ubi cum paucos dies

commoratus esset, uxorem Gattam exspectans, (nam et ipsa maritum in bellum coniitabatur, et cuni arina iniltiisset, horreuda saue res haec mulier erat,) hauc igitur advenientem postquam amplexatus est, omnibus copiis Brundusium movit, qui est portus universae Iapygiae commodissimus. quo cum celeriler descendisset, exspectabat, donec universus eodem exercitus navesque omnes tam onerariae qnain longae et belo idoneae conveuirent ; inde enim traiicere in has terras couslitneral. simul etiaiii, Salerni eliani luiu degens, legatiini miserat unum quendam ex nobilibus, Raulum nomine, ad imperatorem Botaniatem, qui expulso Duca rerum politus erat: eius igitur responsa itidem exspectabat. imperatori enim ut belli suscipicudi causas, satis srilicet probabiles, indicaret, Raulum Cpolin questum miserat, qnod filiam suam, quam imperatori Conslanliuo despousatani supra docuimus, orbaverit sponso, Constantino autem imperium abstulerit: ad quas iniurias ulciscendas se iam paratum esse. praeterea magno tunc temporis domestico et ropiariim Occidentaliuin duci , qui pater meuw Alexins erat, munera miserat cum litteris, quibus de amicitia eidem poiliccbalur. utriusque

[*]
[*]

igitur responsa exspectans, Brundusii morabatur. ubi vero , nondum copiis omnibus collectis et navibus plerisque deductis, Byzantio reversus Raul nullum ad mandata responsum retulit, magis etiam iram barbari acuit, praesertira cum absurdas illas rationes, quibiis ad probandara belli cum Romanis aeqnitatem utebatur, adversus ipsuin exagitaret. priraum , quem secum haberet raonachum , simulatorem esse et hominem fraudulentura , qui imperatoris Michaelis personani subierit, ac totain rem merum comnientum esse. nam Michaelem illum, amisso regno, pulla indutum veste et inmonasterio degentem , vidisso se Cpoli , cum sedulo id egisset , ut suis ipse oculis imperatorem regno pulsum conspiceret. his addidit, quod, cum doinuni rediret, accidisse audierat. pater enim raeus , exacto Botaniate, ut infra narrabimus, rerum potitus, Constantinum Ducae filium, omniuin, quos terra sustinuit, iiluslrissimura arcessiverat regnique rursus participera fecerat, quae cura in reditu Raul accepisset, his quoque usus est, ut persuaderet Robcrto eiimque a bello apparando abduceret. “nam quo, inquit, iure Alexio bellum inferemus, cum Botaniates auctor fnerit iniuriac et filiam tuam Helenara imperio Rouiano privaverit?

etenim propter aliorum in nos commissa , iniuslc agns, si eos, qui hihil offenderunt, bello persequi velis. ininslo antcni bello suscepio, vereor, ne rnncta pertlidcris, et naves et arma et viros et toumm apparatum " qnibus dictis , Robertns ira magis cfiam incensns , adeo rnrebat, ut paene vim ei inferret. ab altcra parte falsiis ille Diicas el Pseudoniicliael , ijnein etiani Haectoreni dixiinus , graviter ferro indignari, nec habere, quo iracundiam reprinierct, quippe luculentissimo testimonio fraiidis convictus cumque Robertus etiam eam ob causam in Raulum exacerbatus esset, quod eius fraler Rogerius ad Romanos transfugerat omnemque belli rationem prodidcral, gravi eum illico poena afficere voluit ac necem minatus est. at ille neqiiaquam ad fiigam segnis, ad Boemundum se tanquam in asylnm proripuit. iactabat etiam Raeclor in Rauli fratrem , qiii ad Romanos transfugerat, minas horrendas nec sine magna vociferatione, femur manu tundens, “id " Roberlum appellans inquit “expeto, simul imperium adeptus inque regnum restitutus fuero, Rogerium