Alexias (1.12)

dono Roberto dederat, cum filiam ei collocaret; habuitque tum ipsum dominum suura urbs in custoclia, unde merito φρούριον i. e. eustodia ei nonien est. non autem ab re fuerit, etiam crudelitatem Roberti enarrare. nam postquam Mascabelem semel cepit, priuium deutibus eum privavit omnibus, immensam pro singulis numraorum summam poscens et ubi reperiri posset, quaeritans. sed cura non prius desineret evellere, quam omnia exhausis(??)et, et dentes simul et opes deficerent, ad oculos animura convertit ipsamque lucem invidens, eum excaeeavit.

Itaque rebns omnibus potitus, crescebat in dies, auctaque dominandi cupiditate, urbes urbibus, opibus opes addebat. ac brevi in ducale provectus fastigium, dux universae Longibardiae nominabatur, unde pmniuin omnium invidia est; sed qua erat prudentia, modo blanditiis adversus adversarios usus, modo largitionibus, et multitudinia tumultus sedavit et invidiam potentiorum restiuxit;

[*]

[*][*]

inlertltim etiam vi adhibita, totam Longibardiam et finilimas regiones in polpslatein redegit. liinc ciim sernper alliora appeteret et ipsum Hoinanortim imperium soinniaret, bellum commovit, cui illam cum imperatore Micliaele affinitatem, ut dixi, praetendit. supra enim exposuimus, imperatorem Michaelem, nescio qno consilio consilio, tyranni istius fliam, Helenam noinine, Conslantino filio despondissc. itertim autem mentione illiiis iuveuis facta, vehemeiiter eqiiidem commoveor ac perliirbor; sed tpiae de eo dicenda haheo, jiraeteriniltam, suo loco totam rem narrattira. illud iiniim silerc non possum, etsi alieno loco dicam, specimen naturae fuisse iuvenem illuni et dei nianiinm, vere dico, opus excellentissiiniim. qtiein qni adspiciebat tantuininudo, nou potuit, qtiin aiirei saeculi, quod fabulis Graecorum celebratur, progeniem euin haberet: adeo erat mirifica pulchritiidine. mihi cerle tautos post annos ciim iuvenis illius meininerim, lacrimae oboriuntur tamen eas cohibco et in locos magis aptos reservo, ne privata lamenlatio, reriim narrationi immixta, hisloriam ttirbet. hic igiliir Constantintis, cuius et hic et alibi nienlionem fccinius fecimus, natu nobis aliquaoto maior, priusquam Incem adspexissemus, sponsus erat He-

lenae Roberti filiae pnrus et integcr, confectaeque iara erant talnilae dotis, quanquam iucassum nec nisi proniisso tenus. naui inimatura pueri aetas erat; Nicephoro autem Botaniate imperium adepto, tota res disiecta est. sed aberravit oratio; redeamus, unde deileximus. Robertus igitur ille, ex humili loco ad summa fortunae evectus, multis opibus copiiscfue paratis, etiam Romanorum imperator fieri concupivit. ac causas inimicitiae cum Romanis et belli probabiles scilicet excogitavit. de qua re duplex fama fertur. altera enim vulqatur et obtinet atque ad aures nostras pervenit, monachum quendam Raectoris nomine imperatorem Michaelem simulasse, et ultro ad Robertiuu, quippe consocerum suum, veuisse fortunamque suam deplorasse. Michael enim, fiost Diogenem imperium Romanorum adeptus, postquani breri summam rerum adminislravit, regno pulsus esl a Rotaniate iu ipsum rebellante; ex quo primum monachi vesteni induit, dein episcopalem talarem et infulam, addo eliam efiomidem; huiiis euim rei auctor ei fuerat caesar lohannea eius patruus, qui levilule eius, qui

tum regnabat, perspecta, ne quid gravins pateretur, verebatur. lumc igitur simulans, monachus ille Raector vel, ut ita dicani, ῥέκτης i. e, Iraudum uiachinator, oniniuiu audacissimus, adit Roberlum ut consocerum scilicet suum, et quid iniuriae passus sit, lameutabili voce exponit. regno expulsum, ad eam, quam nuuc cerneret, conditionem redactum se esse. proinde postulat, ut auxilium sibi barbarus ferat. pulchram enim puellam llelenatn, Duriim suam, rclictam a se essc sine tutela et sponso plane orbatam. nam Constantinum filium et imperatricem Mariam vel invitos in Botaniatis partes abstractos esse vocileratur. talia locutus, irritavit animum barbari et ad bellum Romanis inferendum quasi armavit talis, ut dixi, fama aures meas circnmrundit, uec miruin videtur, hiimillimo loco natos nobilissimorum ac summorum hominum personam sumsisse. verum alia me aliunde caqtic credibilior fama circumsonal, uec monachum quendam impcratorem Micharlpin egisse, nec talem quandam ob rausain Robertum bellum Romanis intulisse. sed ipsum barbarum, summa cal-

liditate hominem, talia facile excogitasse. etenim cum bellum Romanum animo moliretur et iam pridem parasset , tamen quoniara iniustum stum videbatur nec adversus Christianos suscipiendum , nobilissimi qui circa eiun erant viri nonnulli et ipsa coniux Gaäta obstabant impetum eius saepe cohibebant. itaque ut idoneara belli occasionem nancisceretur , Crotonem misit, quibus arcana sua consilia crediderat mandaveratque, ut si quem raonachum reperissent, qui inde ad apostolorum summorum patronorumque Romae religionis causa profecturus esset , nec ipso vultu ignobilitatem generis proderet, eum familiariter exceptum sibi conciliarent ad seque adducercnt. qui cura Raectorera, quem dixi , versutissimum et mira astutia hominem , invenissent, venissent, Roberto Salerni comraoranti per litteras nuntiarunt, affinem eius Michaelera , imperio pulsum , advenisse, ut auxiliiun imploraret. ita enini a Roberto iussi erant litteras perscribere. quas ubi accepit, coniugi statini praelegit; dein eliam comili- bus convocatis oranibus epislolani monstravit, ne diutius ab ipsis iropediretur, tanquam iustara beHl causani nactus. approbanlibus cun-

ctis, arccssit hominem et colloquium cum eo init. iamque totam rem romminiscitur et quasi fabulam fingit, imperatorem Micliaelom esse hunc monachum, eum imperio esse pulsum, ad hoc uxore et filio et reliquis fortiinis omnibus a Botaniate tyranno orhatum , postremo praeter omne ius fasque laenia ac diademate detractis, monachi veste indutum esse; nunc supplicem ad se euin venisse. Ita Rohertus coram omnihus dictitabat regnumque se huic propter affinitatem restituturum esso pollicebatur. ac quotidie monacho, quippe imperatori Michaeli, et locum principem et altiorem sedem concedebat praecipuoque eum hunore habebat. coucionabatur etiam alins aliter, cum modo quae propter filiam passus esset, conquereretur, modo, ne landeret scilicet consocerum, commemorare nollet, in quantam is calainitatem incidisset; interdum etiam ad bellum suos incitaret et impelleret, tantum non auri montes callide promittens. tali modo ubi lociipletes iuxta atque inopes vana spebiclavit , Longibardia relicta vel potius cuncta secum abrepta, Salernum contcndil, quae Melphae mertropolis

[*]