Alexias (1.11)

[*]

erat aequabili et conrinna. adeo a summo vertice nsque ad talos formosus erat, ut e multis saepe audire memini. vocem qnod attinet, Achillis quidem, Hnniero auctore, tanta fuit, ut qui euin audirent, percipere sibi viderentur tumultuantis multitudinis strepitum; at huius, ut perhibent, clainor sexccnta milia in fugam vertit. sic ct fortuna et natiira et aninio comparatus, servitutis, ut facile intelligitur, impatiens erat nec cuiusquam iniperiuin fercbat; qnales esse dicunt, dicunt, in quibus animus excelsior est, licet humili fortuna iitantur.

Talis citin esset el obedire plaue non posset, Norniania patria ciim equilibus quinque et peditibus oninino triginta relicta, circa Lon- gibardiae saltiit et loca avia coniniorabatiir, ubi latrociniis ciim praedatoria inanii in viatores exercendis eqiios, arma, alia sibi parabat. atque ita vitam a caedibus ac sanguine auspicabatur, ciimque in Longibardiae finibus diutius versaretur, non latuit Guilelmum Mascabclcin, qui per ea tempora finitimarum regionum inaxiinain parlem in ditione habebat; imde cum largos quotannis reditiis capcrct, salis magnum sibi exercitum alcbal et diix eral iiobilissiniiis. is ubi Uobcrluiii, qualis corpore

et animo esset, cognovit, arccssivit hominem imprudenter el filiarum unam ei despondit. quippe eum cum ob ingenium, tum ob rei bellicae experientiam summopere adrnirabatur. verum ea res longe aliter ac speraverat, evenit. cura eniin genero praeter alia munera etiam urbem tanquam in dotcm dedisset, is brevi post socero infensus seditionem molitur. ac primum quidem amorem pietatemque simulat copias augendi causa; mox ubi peditum nimicrum dupiicavit, equites in triplum auxit, iam voluntas illa elabitur et impreobitas eius apparuit. neque intermisit iuiuriarum quotidie causas et dare etaccipere, denique omnia tentare, quibus simultates, proelia bellaque oriri soleut. seJ quuniam Guilelmus Mascabeles opibus atque potentia longe eum superabat, Robertus aperto certamini diflisus, pravum consilium excogitavit. simulata enim pietate ac poenitentia, dolum ei pessimum nec facile detegendum struxit, quo eius et urbes caperet et fortunis omnibus potiretur. ac primuni quidem de pace cum eo egit ct colloquium per

[*]

[*]

legatos pctiit. Mascabeles, qui ob exiinitim erga filiam amorem pacem cem gencro restitutam cuperet, colioquii diem brevem dixit. locuiu tlcsignavit Robertus, qno congressi colloquerentur, et de pacis conditionibus agerent. colles erant duo pari fere in planitie altitudine editi, e regione sibi oppositi, inter qnos vallis pabistris et frequens arboribus omnis generis fruticibusque. ibi nerarius iste Robertus in insidiis collocavit qeneris viros fortissimos armis instructos; quibus mandavit, ut quoquo versus dispicerent, et simulac manus cum Mascabele conferentem se cernerent, rebus omnibus relictis relietis, statim accurrerent. his ita dispositis, fraudulentissimus iste Robertus alteruni collem, quem tanquam colloquio commodissimum Masrabeli designaverat, niissiim fecit; alterum sibi quodammodo vindicavit eoque cum equitibus quindecim, peditibus fere quinquaginta sex consceso, milites ibi disposuit et cum primis eorum consilium communicavit. uni eorum maudaverat, ut sua ipsius arma, clypeum, galeam acinacemque secum ferret: quae ipiae facile, cum opus foret, indueret. quatuor illis in valle subsidentibiis imperaverat, ut quam primum manus se cum Mascabele coarerentem cernerent, celerrime auxilio sibi

accurrerent. Guilelmus constituta die in designatum sibi a Roberto locum processit, foederis sanciendi gratia; quem ubi alter adventantem conspexit, oviam vebilur et amantissime eum excipit. cumrjue in proclivitate collis paullum infra verticem constitissent et de rebus ordinandis colloquerentur, nefarius iste Robertus sermonibus tempus terere cocpit, dein “quid" inquit “incommodo nostro equis insidemus? quin descendimus et bumi accumbentes, quae opus sunt, secure transigimus?" concedit Mascabeles imprudens, nulla doli et periculi imminentis. atque ut desilientem equo Roberttim videt, et ipse descendit, cubitoque caput caput sermouem continuat. Robertus obsequium Mascabeli fidemque in posterum pollicetur, benefactorem eundem saepius et dominum appellans, quos equis descendisse et novum iam sermonem inceptar Mascabelis comites conspicati, cum et ipsi aestu et fame ac siti laborarent, (uam aestatis tempus erat, quo radios in verticem sol iacere solet,) caiore intolerando, equis alii desiliunt freuisque ad arborcs ligatis, humi

recnmbunt et ex equorum arborumque tiinhra frigiis captant, alii domum rppetuiit. ila illi; at velerator ille Holierlus Robertus, rehus hoc modo praeparatis, subito vim Mascabeli adhibet et, blaiulo mutato vultu, atrociter eum adspicit mortiferamque manum infert. ille cum vim vi propulsaret, Incta coorta, nlenpie proclivi colle devolvebatur. qiio cognito, qni latehaut in insidiis viri quatuor, e palnde einersi advolant advolant, Guilelmoque vinculis constricto, recurrunt ad equites alternm colleni insidentes, qui iam et ipsi per collis proclivitatein tidiiliin adeqnitahant. a tergo iuseqnebanliir Guilelini cqiiiles. at Robertus, equo conscenso, induta galea, sumta hasta et vibrata feroeiter, instructusque clypeo, conversus unum ex Guilelmi comitibus hasta percutit, qni protinus animam relicpiit. refrigerato inlerini impetu soceri eqniliim eoruinqne aiixilio discnsso, (ceteri enim, ubi approperantes desnper Roberti eqnites conspexere, ipsa loci opportunitate adiutos, celcriter terga dederunt, tali igitur modo Mascabelis eqnitnm impetu discusso, captivus vinciusque hic in arcem ducitur, qnam

[*]