Declamatio 46 (2.38-2.39)

ἐγὼ δὲ ἐκείνους τοὺς λόγους
ἐζήτουν παρὰ τοῦ πατρός, εἴ μέ τις λογισμὸς εἰσῄει γάμου· ὦ παῖ, τῆς ἀνθρωπείας ἀπηυτομόληκας φύσεως; τὴν τῶν θηρίων ἐζήλωκας ἀγριότητα; ταχέως ἐπελάθου τῆς ναυαγίας ἐκείνης. γαμεῖν ἐθέλεις; οὐ γὰρ ὀκνεῖς γάμου καὶ τοὔνομα; καὶ
τίσιν ὀφθαλμοῖς ὄψει τοὺς συγγενεῖς τῆς προ- τέρας; ἢ τοὺς μὲν ἀξιοῖς θρηνεῖν, αὐτὸς δὲ κωμάζειν Ι καὶ τὴν μὲν ὑπὲρ σοῦ τὰ πάντα [*] τολμᾶν, αὐτὸς δὲ μηδ’ ὅσον σωφρονεῖν ἐθέλειν ἐκείνῃ χαρίζεσθαι; ἤδη τις γενναῖον ἵππον ἀπο-
βαλὼν οὐκ ἐπρίατο δεύτερον τῇ περὶ τὸν ἐ̓μ- προσθεν λύπῃ, σὺ δὲ τῷ τῆς γυναικὸς θανάτῳ περιφανῶς σεσωσμένος κατ’ ἐκείνης κέχρησαι τῇ σωτηρίᾳ;

39. Οὗτοι πρέποντες οἱ λόγοι πρεσβύτῃ νουθε- τοῦντι νέον. ὁ δὲ πατὴρ σωφρονοῦσιν, ὧς ἔοικεν, ἄχθεται. παῖδας γάρ φησιν ἐκ σοῦ γενέσθαι βού- λομαι καὶ διαδόχους εἶναι τοῦ γένους. εἰπέ μοι,
πάτερ, ἕπεται γὰρ εὐθὺς ἡ παιδοποιία τῷ γάμῳ; πό- σους ἐπιδείξω σοι τῶν πολιτῶν γυναῖκας μὲν αὑτῶν ἔχοντας εἰπεῖν, πατέρας δὲ οὐ κεκλημένους, ἀνθρώ- πους εἰς ἔσχατον ἤδη γήρως ἥκοντας καὶ τὴν ἐλπίδα τοῦ πράγματος προσαφῃρημένους;