Declamatio 7 (praef-9)

[*]

Ἀλκίππη θυγάτηρ Ἄρεος ἦν, ἐτύγχανε δὲ Ποσειδῶνος υἱὸς Ἁλιρρόθιος ἐρῶν αὐτῆς, ὃ μαθὼν Ἄρης τοῦτον ἀπέκτεινε. καὶ δικάζεται

Ποσειδῶν Ἄρει ὑπὲρ Ἁλιρροθίου.

Ποσειδῶν.

1. Ἀπολωλεκώς, (5 θεοί, τὸν ἐμαυτοῦ παῖδα Ἁλιρ- ρόθιον, ὃν ἴστε, διὰ τὴν ὠμότητα τοῦ ῥᾳδίως τούτου [*] [*] [*] [*] [*] [*] [*] [*]

κινοῦντος τὸ ξίφος ἥκω δίκην παρ’ αὐτοῦ ληψόμενος, ὅ μόνον τοῖς ἠδικημένοις εἰς παραμυθίαν λείπεται. δεῖ δὲ ἕκαστον ὑμῶν ἢν ἂν εἶχεν ὀργὴν αὐτός τι τοι- οῦτον πεπονθώς, ταύτῃ χρήσασθαι καὶ νῦν ἐν τῷ δι- κάζειν ἐπὶ τοῦτον. τὸ γὰρ αὐτὸ καὶ δίκαιον καὶ λυσι-
τελοῦν καὶ φυλάττον τῇ τιμωρίᾳ τοῖς ἄλλοις θεοῖς τοὺς ἑαυτῶν.

2. Τὴν μὲν οὖν ἐπιείκειαν τὴν ἐμὴν ἐξ αὐτοῦ τοῦ νῦν γινομένου πάρεστιν ὑμῖν ὁρᾶν. δικαστηρίῳ χρῶ- μαι παρὸν τῇ χειρί. καὶ γὰρ εἰ θεὸς καὶ οὗτος, ὥσπερ
ἡμῶν ἕκαστος, ἀλλ’ ἔνι μοι πολλαχόθεν τὸ δύνασθαί τι πλέον. ὅμως δὲ οὐκ ᾠήθην δεῖν ἐπ’ ἔργον ἐλθεῖν ἀντὶ λόγων. ὃ δὴ δίκαιον ὑμᾶς αἰσχυνθέντας βοηθῆσαι τῷ τὴν τιμωρίαν ἐφ’ ὑμῖν πεποιημένῳ.

ἡ μὲν οὖν ἀγανάκτησις ὑμῶν, ἥν, ὧς ἠκούσατε τὸ πρῶτον εὐθὺς
τετολμῆσθαι τὸν φόνον, ἐσχήκατε, καλή τε καὶ πρέ- πουσα θεοῖς, ὧν ἐστιν, οἶμαι, μηδὲν ὠμὸν ἐπαινεῖν, ἄξιον δὲ κἀν τῇ ψήφῳ τηρῆσαι τὴν γνώμην τήμερον καὶ μὴ πρὶν μὲν δεῦρ’ ἥκειν μισεῖν τὸ πεπραγμένον, ἑτέρους δὲ ἐν τῷ δικαστηρίῳ γενέσθαι καὶ φανῆναι 20 τῷ κρινομένῳ παραπλησίους τὸν τρόπον. ὂν εἰ [*] [*] [*]

ἀφήσετε νῦν, τὰ αὐτὰ ἂν τούτῳ καὶ αὐτοὶ δρᾶσαι πρὸς ἅπαντας ὡμολογηκότες ἔσεσθε.

4. Ἀκούσατε δὲ τὰ τῷ νεανίᾳ τούτῳ περί τε ἐμὲ καὶ τοὺς ἐμοὺς πεπραγμένα καὶ σκέψασθε εἰ φορητά.
Ἦν μοι παῖς Ἁλιρρόθιος, ὃν οὐδὲ ὑμεῖς ἀγνοεῖτε. οὗτος ἤκουε πολλάκις μου λέγοντος μεμνῆσθαι τοῦ πατρὸς καὶ πειρᾶσθαι κτᾶσθαι τήν τε παρὰ τῶν θεῶν τήν τε παρὰ τῶν ἀνθρώπων εὔνοιαν τῷ τοὺς μὲν αἰ- δεῖσθαι, τοὺς δ’ ὅ τι δύναιτο εὖ ποιεῖν. καὶ ἦν οὐ
κακός. θυγατέρα δὲ ὧς εἶδε τούτου καλήν τε καὶ με- γάλην καὶ λάμπουσαν καὶ οἵαν αὑτῆς ἐμβαλεῖν ἔρωτα νεανίσκῳ ἔπαθέ τι καὶ ἐθαύμασε καὶ ἦν ἐραστής.

τὸ μὲν οὖν πρῶτον ἀπάγειν ἐπειρᾶτο τοὺς ὀφθαλ- μοὺς ἀπ’ αὐτῆς καὶ κρείττων γίνεσθαι τοῦ πάθους
καὶ ἐπέπληττεν αὐτὸς αὑτῷ καὶ τὰ μὲν ἔπειθε, τὰ δὲ οὐκ ἴσχυεν, ἀλλὰ νῦν μὲν ἐκράτει, νῦν δὲ ἐκρατεῖτο. καὶ πάλιν νικῶν ἠλέγχετο πάλιν καὶ πολλάκις ἑκάτερον, ὦ δικασταί, τελευταῖον δὲ εἶξεν. οὐκ ἀντέσχεν. ἀπεῖ- πεν. ἔκαμε μαχόμενος τοσούτῳ θεῷ. συνεχώρησε τῷ
πεφυκότι κρατεῖν. προσῆλθεν. ἔδρασε. δράσας ᾐσχύνετο. κατηγόρει τῶν πεπραγμένων. οὐκ εἶχεν ὅστις γένηται [*] [*] [*]

λογιζόμενος πῶς μὲν ἐμέ, πῶς δὲ τοῦτον ὄψεται.

ἐγὼ μὲν οὖν ὡς ἐπυθόμην, ἠχθέσθην καὶ περὶ τιμωρίας πρεπούσης τοῖς τοιούτοις ἐβουλευόμην, ὁ δὲ εὐθὺς ἐπὶ τὸ ξίφος χωρεῖ ὑπερβὰς μὲν ἐμὲ καὶ τὸ μέμψασθαι παρ’ ἐμοὶ τὸν υἱόν, ὑπερβὰς δὲ ὑμᾶς καὶ τὸ παρ’ ὑμῖν,
ὑπερβὰς δὲ καὶ τὸ δι’ ἑτέρων τινῶν δίκην λαβεῖν ὄν- των μυρίων. ἆρ’ ὑμῖν οὐκ ἠδικῆσθαι δοκῶ; ἆρ’ οὐκ ἐπεξιέναι δικαίως; ἆρ’ οὐ πολλῷ τούτου μετριώτερος εἶναι τὸ δικάσασθαι προκρίνας ἢ ῥώμῃ χρήσασθαι;

7. Εἶτ’ ἀξιώσει τὴν αἰτίαν ἐξετάζεσθαι τοῦ φόνου,
εἰ φθονῶν μοι τοῦ παιδὸς τοῦτ’ ἔδρασεν ἢ RIV 404 μηδὲν ἔχων δίκαιον ἐγκαλεῖν; εἰ δὲ οὐ φθονῶν μέν, Ἄρες, ἀπέκτεινας δέ, ἧττον ἐγώ τι παρὰ τοῦτο τοῦ παιδὸς ἐστέρημαι; καὶ εἰ φαυλοτέρα γνώμη τῆς σφαγῆς ἡγήσατο, σκοπεῖν ἀξιώσει. πάνυ γε, φαίην ἄν, εἰ φαύ-
λῆς ἐστὶ γνώμης ἐρᾶν φόνων καὶ σφάττειν εὐχερῶς. ἀφ’ ἧς γάρ, οἶμαι, γνώμης ἥδεται πολέμοις καὶ μάχαις, ἔνθα πολλοὶ μὲν νεκροί, πολὺ δὲ αἷμα γῆν τε φοι- [*] [*] [*] [*]

νίττον καὶ χρωννυον ποταμοὺς καὶ ποιοῦν ρυακας, ἀπὸ ταύτης καὶ αὐτὸς ὃν ἂν τύχῃ κτείνει. καὶ δεινὸν οὐδὲν οἴεται ποιεῖν, ἂν ἀφελόμενός τινα τὴν ψυχὴν δείξῃ κείμενον, ἀλλ’ ἔστι μεγίστη τοῦτ’ αὐτῷ φιλοτι-
μία, κἄν τις αὐτὸν προσείπῃ βροτολοιγὸν ἢ μιαιφόνον, ἐπῄνεσε. ταῦτά σε ποιεῖ φονέα πολλῶν καὶ οὐκ ἂν ἀρνηθείης οὐκ εἶναι φιλαίματος.

8. Ἐπὶ τούτοις ἐρεῖς τὴν Ἀλκίππην καὶ ὡς ἥπτετο αὐτῆς, ἐγὼ δὲ τὸν Ἔρωτα καὶ ὡς ἦγεν ἐπ’ αὐτήν. εἰ
μὲν γὰρ ὕβρει τοῦτο Ἁλιρρόθιος ἐποίει καὶ ἀσελγείᾳ καὶ λυπεῖν ἐθέλων, ὧς ἄν τις ὑπερορῶν καὶ καταφρο- νῶν, καλῶς τέθνηκεν, οὐκ ἀντιλέγω· εἰ δ’ οὐχ οὕτως ἐμαίνετο καὶ παρεφρόνει ὥστ’ οὐκ οὔσης ἀνάγκης τῇ μὲν προσιέναι, σὲ δὲ μὴ δεδιέναι, μὴ τοῦ δράσαντος
μᾶλλον ἡγώμεθα τὸ ἔργον ἢ τοῦ ἀναγκάσαντος.

τὴν [*] [*] [*] [*]

δὲ τοῦ Ἔρωτος δύναμιν ὧς ἄμαχος ὁ θεός, ὡς ἀνίκη- τος, ὧς πάντας αὑτοῦ ποιῶν ἀσθενεστέρους, τίς ἀγνοεῖ; ὅς γε ἴσον δύναται κατὰ ἀνθρώπων καὶ θεῶν. ἴσμεν δὲ ὅσοι ἠράσθημεν, οἵ τε ἄλλοι καὶ ὁ κορυφαῖος αὐτός, καὶ] ὅτι γε τῶν ἀνθρώπων ἄρχοντες ὑπ’ αὐτοῦ μετ’
αὐτῶν ἀρχόμεθα καὶ οὐκ ἀντιτείνομεν οὐδὲ ὅπλα [*] ἀνταιρόμεθα, ἀλλ’ ὁ δεξάμενος τῶν τῶν ἐφ’ ὅπερ ἂν ὐπ’ αὐτοῦ κινηθῇ κάλλος, ἐπὶ τοῦτο φέρεται. οὕτω δὲ ἴσμεν αὐτοῦ τῆς δυναστείας τὸ μέγεθος καὶ ὡς τὸν ἁλόντα πάντα ἀνάγκη ποιεῖν, ὥστε καὶ ὀμόσας ἐρᾶν
παραβὰς τὸν ὅρκον δίκην οὐ δίδωσιν, ἀλλὰ καὶ τούτῳ τετίμηται τὰ ἐρωτικά.