Zetemata codicis Vaticani (1.3-1.4)

ἐντὸϲ τοῖϲ Φιλήμονοϲ ϲυμμίκτοιϲ περὶ Ἡροδοτείου διορθώματοϲ ὁ γραμματικὸϲ διαλεγόμενοϲ πειρᾶται καὶ Ὁμηρικά τινα ϲαφηνίζειν. οὐδὲν
δὲ χεῖρον καὶ τὸν Ἡρόδοτον φιλοῦντί ϲοι τὴν πᾶϲαν τοῦ ἀνδρὸϲ ἀναγράψαι ζήτηϲιν. φηϲὶ γὰρ ὅτι ἐντὸϲ τῇ πρώτῃ Ἡρόδοτοϲ τῶν ἱϲτοριῶν περὶ Κροίϲου τοῦ Λυδοῦ πολλὰ τε ἄλλα διείλεκται, καὶ μὴν ὅτι θεοϲεβέϲτατοϲ γένοιτο καὶ διαπρεπῶϲ τιμήϲαι τὰ ἑλληνικὰ μαντεῖα, τὰ ἐντὸϲ Δελφοῖϲ, τὰ ἐντὸϲ Θήβαιϲ, τὸ τοῦ Ἄλμμωνοϲ, τὸ τοῦ Ἀλμφιαράου· τοῦτο
μὲν δὴ ἄλλοιϲ ἄλλα πέμ ψαι δῶρα , ἀνέθηκε δέ τινα καὶ ἐντὸϲ ραγχίδῃϲι τῇϲι Μιληϲίων. καὶ γέγραπται ἤδη κατὰ πάντα ἁπλῶϲ [*] [*] [*] [*] [*]

τὰ ἀντίγραφα τὸ τῆϲ ἄρθρον ϲὺν τῷ ἰῶτα ἰϲοδυναμοῦν τῷ ταῖϲ. οὐδένα γε μὴν ἑλλήνων ὑπομεῖναι θηλυκῶϲ τὰϲ Βραγχίδαϲ ἂν εἰπεῖν, Ἡρόδοτον δὲ μᾶλλον ἂν ἑτέρων φυλάξαϲθαι, ἀκριβῆ τε ὄντα περὶ τὰ ὀνόματα καὶ πάνυ ἐπιεικῶϲ φροντιϲτικὸν. τοῦτο δὴ θεραπεύων τιϲ
οὐχ Ἡροδότου, φηϲὶν, ἁμάρτημα γεγονέναι, μᾶλλον δὲ τὸν ϲυγγραφέα φηϲὶ διαμαρτεῖν παρεμβαλόντα τὸ ϲῑ. πολλὰ δὲ φέρεϲθαι μἔχρι νῦν ἁμαρτήματα κατὰ τὴν Ἡροδότου ϲυγγραφὴν καὶ ἔτι τὴν Θουκυδίδου καὶ Φιλίϲτου καὶ τῶν ἄλλων ἀξιολόγων ϲυγγραφέων. τί δ’ οὐχὶ καὶ τὰ ποιήματα ϲχεδὸν ἀνάπλεω πάντα τυγχάνει ἁμαρηημάτων γραφικῶν
καὶ τῶν ἄλλων παραδιορθωμάτων πάνυ ἀγροίκων καὶ ἵνα μὴ περαιτέρω τιϲ προβαίνων ἐνοχλῇ διερευνώμενοϲ τὰϲ ἐντὸϲ τοῖϲ ἀντιγράφοιϲ ἐμμεμενηκυίαϲ ἡμαρτημέναϲ γραφάϲ, ἔξεϲτί ϲοι ϲκοπεῖν καὶ τῶν Ὁμηρικῶν ταδί· ἐνταῦθα γὰρ πρὸϲ οὐδὲν ἀναγκαῖον ἐγράφη διὰ τοῦ γ. νωθρὸν οὖν τὸ ϲημαινόμενον καὶ ϲφόδρα ὑπόκωφον προϲπίπτειν ἔοικε. τὸ δὲ χωρὶϲ. τοῦ γ γράφειν Ὁμηρικὸν παρὰ⋯τῇ χρήϲει καὶ τῷ λόγῳ πάντη ϲυνᾷδον ἐπιεικῶϲ. τὸ γὰρ ϲυναείρεται μάλλον προϲεχῶϲ ϲημαίνει τὸ
ϲυνάγειν καὶ ϲυναρμόζειν. καὶ ἐντὸϲ ἄλλοιϲ (Κ 499) ϲ ὺν δ’ ἤειρεν ἱμᾶ ϲι, ϲυνήγαγε τοὺϲ ἵππουϲ. ὁ δὲ βέλτιϲτοϲ Ἀριϲτο φάνηϲ κάκεῖνο τὸ ἐντὸϲ τοῖϲ Παραποταμίοιϲ λεγόμενον·
δείκνυϲιν ὡϲ ἡμαρτημένον ὑπολείποιτο ἐκ τῆϲ παλαιᾶϲ γραμματικῆϲ. οὐ [*] [*] [*] γὰρ χρὴ τὸ ὅϲ κε φάγῃϲιν ἀκούειν ὡϲ ἄρθρον ὑποτακτικόν, μᾶλλον δὲ ἀντ’ ἐπιρρήματοϲ παρειλῆφθαι τοῦ ὧϲ, ἡ μᾶλλον ϲύνδεϲμον αἰτιώδη. δηλοῦται γάρ· ἵνα φάγῃ (ϲκοπῶμεν δὴ ὡϲ τὸ ϲύμπαν προϲεχῶϲ ϲυντέτακται κατὰ τὴν τούτου γνώμην), ἀκολούθωϲ ὑποδύϲεται τὸν ἀφρὸν ὁ ἰχθύϲ· καὶ τοῦτο ἀναγκαϲθήϲεται πρᾶξαι καὶ ἐπιπολαίωϲ ὑπονήξεται τοῦ
ὕδατοϲ ὑποδεδυκώϲ, ἐπεὶ καὶ τῶν ἀποθανόντων τὰ ϲώματα , ἕωϲ ἂν ᾖ πρόϲφατα καὶ διῳδηκότα, ἄνωθεν ἐπιπλεῖν εἴωθεν. ὅτι μὲν οὖν τῶν παλαιῶν βιβλίων ἐπὶ τὸ χεῖρον κινεῖται ἡ γραφή, φηϲὶν αὖθιϲ διὰ πλειόνων ἐπιδείξειν. ἐπανάγωμεν δὲ ἐπὶ τὸν Ἡρόδοτον καὶ τὸν διορθωτὴν τὸν Κοτυαέα Ἀλέξανδρον. ἠξίου γὰρ ὁ ἀνὴρ γράφειν τὸ
τῇϲι Μιληϲίων χωρὶϲ τοῦ ἰῶτα τῆϲ Μιληϲίων, ὑποκειμένηϲ ἔξωθεν χώρηϲ ἢ γῆϲ. καὶ ἐγὼ δὲ, φηϲὶν , ἐπειθόμην οὕτωϲ ἔχειν τὰ τῆϲ γραφῆϲ, τὸν δὲ ἄνδρα τῆϲ ἀκριβοῦϲ ϲυνέϲεωϲ ἐτεθαυμάκειν. ἐντυχὼν δὲ τοῖϲ Ἡροδοτείοιϲ αὐτοῖϲ ἔπεϲι, καὶ γενόμενοϲ ἐπὶ τέλει τῆϲ Αἰγυπτιακῆϲ βίβλου, ἥτιϲ ἐϲτὶ δευτέρα τῇ τάξει, εὑρίϲκω πάλιν κατὰ τὴν αἰτιατικὴν
πτῶϲιν εἰπόντα τὸν Ἡρόδοτον· ἀν έθηκεν εἰϲ Βρα γχίδαϲ τὰϲ Μιληϲίων (11 159). οὐκέτι οὖν ᾤμην ἁμάρτημα εἶναι γραφικόν, Ἰωνικὸν δὲ μᾶλλον ἰδίωμα. πολλὰ γὰρ οὗτοι τῶν ὀνομάτων χαίρουϲι θηλυκῶϲ ἐκφέροντεϲ, οἷον τήν τε λίθον καὶ τὴν κίονα καὶ ἔτι τὴν Μαραθῶνα· Κρατῖνοϲ (l , p. 113 Κ.) εὐι π ποτάτη Μαρα θών, Nίκαν θών,
δροϲ (fr. X XV) εὐκτιμἐνην Μαρα θῶνα. ταῦτα μὲν οὖν ἃ ἡμεῖϲ εὕρομεν καὶ ἐκρίναμεν ὑγιῶϲ ἔχειν.

τοιαῦτα δὴ τοῦ Φιλήμονοϲ λέγοντοϲ, ἃ μὲν . πρὸϲ Ἀλέξανδρον περὶ τοῦ Ἡροδοτείου διορθώματοϲ εἴρηκεν, οὐκ οἰκεῖον κρίνω τῇ παρούϲῃ ὑποθέϲει ἐξετάζειν. τὸ δὲ ϲυναγείρεται πῶϲ ὑπὸκωφόν φηϲιν
εἶναι οὐκ ἐϲτι γνῶναι. τίϲ γὰρ οὐκ οἶδε τοὺϲ ἱππογνώμοναϲ ἐκ πολλῶν ἵππων τοὺϲ ἐπιτηδειοτάτουϲ ἀθροίζονταϲ; ὃ ἐκ τοῦ ϲυναγείρε ται δηλοῦται· ἀγείρειν γὰρ καὶ ϲυν ἀγείρειν ἐπὶ τοῦ ϲυνάγειν λέγεται. τῷ δ’ Ἀριϲτοφάνει ὅπωϲ τὰ κατὰ Λυκἁονα καταβαλεῖν *Β f. 282 ad ὅϲ κε φάγη Φ 127 (id. L. f. 439a)
ὁ μὲν οὖν Ἀριϲτοφάνηϲ βούϲυντέθειται λεται τὸν ἰχθύν, ὥϲτε καταφαγεῖν [*] [*] [*] [*]

μάθωμεν. βούλεται τὸν ἰχθὺν ὡϲ καταφάγῃ τὸν τοῦ Λὐυκάονοϲ δημὸν Θρώϲκειν κατὰ κῶμα καὶ ὑπαΐϲϲειν τὴν φρίκην· καί φηϲιν· ἐπιπολαίωϲ
ἐπινήξεται, τ ῷ ἀφρ ῷ τοῦ ὕδατοϲ ποδεδυκ ώϲ, ἐπεὶ τῶν ἀποθανόντων τ ὰ ϲ ώ τα , ἕωϲ ἂν ᾖ πρ ό ϲ φ α τ α, ἄνωθεν ἐπι πλεῖν εἴωθε. πρῶ
μὲν οὖν οὐκ ἔϲτιν ἐπινοῆϲαι νηχόμενον ἰχθὺν ὑπεράνω μὲν ὕδα ὑποκάτω δὲ ἀφροῦ τοῦ ὕδατοϲ, οὐδὲ τούτων μεταξὺ νεκρὸν ἄνδρα φερόμενον. ἀλλ’ οὐδὲ τὴν φρίκην
δύναμαι τὸν ἀφρόν, Ὁμή ρου μὲν μέλαιναν φρῖκα λέγοντοϲ· τούτου δὲ ἀξιοῦντοϲ λευκότητα ἀκούειν, ἐπί τε τοῦ Πρωτέωϲ λέγει πάλιν Ὅμηροϲ μελαίνῃ φρικὶ
καλυφθείϲ (δ 402 ), καὶ ἀλλαχοῦ ά λλεται ἰχ θ ὺϲ θινὶ ἐ πὶ φυκό εντι μέλαν τέ ἑ κῦμ’ ἐκάλυ ψε τῆϲ φρικὸϲ μνημονεύϲαϲ ἐπάγει ( Ψ 692. 93 ), καὶ ἀλλαχοῦ τῆϲ φρι με λάνει δέ τε πὸντοϲ ὑ π’ α ὐ κὸϲ μνημονεύϲαϲ ἐπάγει· μελανε
τῆϲ (Η 64). καὶ ἔϲτιν ἡ φρὶξ κι δέ τε πόντοϲ ὑπ’ αὐτῆϲ. καὶ. νουμένου τοῦ πνεύματοϲ ἀρχή. ἔϲτιν ἡ φρὶξ κινουμένου τοῦ πνεύϹιμωνίδηϲ δὲ αὐτὴν καὶ δεῖξαι πειρώ τὸν Λυκάονοϲ δημόν ἢ διαφαγόντα, θρώϲκειν κατὰ κῦμα καὶ ὑπαΐϲϲειν τὴν φρῖκα· καί φηϲιν· ἐπιπολ ῆϲ ἐπινήξεται, τ ῷ ἀ φρ ῷ το ῦ ὕδα τοϲ τοϲ ὑποδεδυκώϲ, ἐ πειθὴ καὶ τῶν ἀ πο θανόντων τὰ ϲυ μα καὶ τα, ἕωϲ ἂν εἴη πρ ϲφατα, ἄνω μα θεν ἐ πι π λεῖν εἴωθε. πρῶτον μὲν οὖν οὐκ ἔϲτιν ἐπινοῆϲαι νηχότον μενον ἰχθὺν ὑπεράνω μὲν ὕδατοϲ, ὑποκάτω δὲ ἀφροῦ τοῦ ὕδατοϲ, οὐτοϲ, δὲ τούτων μεταξὺ νεκρὸν ἄνδρα φερύμενον. ἀλλ’ οὐδὲ τὴν φρῖκα ἀκούειν δύναμαι τὸν ἀφρὸν, Ὁμήἀκούειν ρου μὲν μέλαιναν φρῖκα λέγοντοϲ . τούτου δὲ ἀξιοῦντοϲ λευκότατον ἀκούειν, ἐπί τε τοῦ Πρωτέωϲ λέγει πάλιν Ὅμηροϲ με λαίν ῃ φρικὶ καλυφθείϲ, καὶ ἀλλαχοῦ· ὡϲ δ ὅθ’ ὑπὸ φρικὸϲ B⟩ ορέω ἀναπ ματοϲ ἀρχή. Ϲιμωνίδηϲ δὲ αὐτὴν [*] [*] [*] [*] μενοϲ οὕτωϲ ἔφη· ἐϲ ἅλα ϲτί ζουϲα πνοιά. τὸ δὲ λέγειν ὅτι τὰ πρόϲφατα ϲώματα φέρεται τῶν κυμάτων ἐπιπολαίωϲ, ψεῦδοϲ. τοὐ γὰρ ἐντὸϲ ἀρχῇ μὲν διὰ ϲτερ ρότητα καὶ πυκνότητα τοῦ ϲώματοϲ ἰϲχυρότεροϲ ὤν τοῦ ϲτηρίζοντοϲ ὁ νεκρὸϲ διιϲταμένου καταβαλεῖν ϲχήματι καταβαίνων καὶ βά ρει· πληρούμενοϲ δὲ τῆϲ ὑγρότητοϲ, τόπον ἐπιλαμβάνων τῷ ϲχή τητοϲ, ματι μετέωροϲ αἴρεται, βάρει τοῦ φέροντοϲ ἐλαττούμενοϲ. τίϲ οὖν ὁ νοῦϲ τῶν ἐπῶν διττὴ γὰρ ἡ γραφή· ἐντὸϲ οἷϲ μὲν γὰρ μέλαιναν φρῖχ’ ὑπαΐξει, ἐντὸϲ οἷϲ δὲ γράφει μέλαιναν φρῖχ’ ὑπ αλύξει. κἂν μὲν κατὰ τὴν παΐξει φηϲίν ὁ μὲν⋯λέαὐτόν τῶν πηδώντων τιϲ κατὰ τὸ κῦμα ἰχθύων ὑπὸ τὴν φρῖκα ἀίξει, τουτέϲτιν ἐκ τοῦ ἄνω θρώϲκειν παυϲάμενοϲ ὑπὸ τὴν φρῖκα ὑπο. καὶ ὁρμήϲει κάτω, ϲυγκατα τῷ νεκρῷ, ὡϲ φάγῃ το Λυκάονοϲ τὸν δημόν. τοῦτο μὲν καὶ δεῖξαι πειρώμενοϲ οὕτωϲ ἔφη· ἐϲ ἄλα ϲτίζουϲα πνοιά. τὸ δὲ λέγειν ὅτι τὰ πρόϲφατα ϲώματα φέρεται τῶν κυματων ἐπιπολῆϲ, ψεῦναντίον δοϲ· τοὐναντίον ἐντὸϲ ἀρχῇ μὲν γὰρ
διὰ ϲτερρότητα καὶ πυκνότητα τοῦ ϲώματοϲ ἰϲχυρύτεροϲ ὢν τοῦ ϲτηρίὕδατοϲ ζοντοϲ ὕδατοϲ ὁ νεκρὸϲ διιϲταμέδύεται, νου καταδύεται, ϲχήματι καταβαίνων καὶ βάρει· πληρούμενοϲ δὲ τῆϲ ὑγρόπλείω
πλείω τόπον ἐπιλαμβάνων τῷ ϲχήματι μετέωροϲ αἴρεται, βάρει τὸῦ φεροντοϲ ἐλαττούμενοϲ. τίϲ οὖν ὁ νοῦϲ τῶν ἐπῶν; διττὴ γὰρ ἡ γραφή· ἐντὸϲ οἷϲ μὲν γὰρ γράγράφει
φεται μέλαιναν φρῖχ’ ὑπ αΐξει, ἐν οἷϲ δὲ γράφεται μέλαιναν φρῖχ ’ ὑπαλύξει. κἂν κρατήϲῃ τὸ ὑ παΐ ὑ ξει, φηϲὶν ὁ μὲν⋯λέγειν αὐγειν τόν· τῶν πηδώντων τιϲ κατὰ τὸ
κῦμα ἰχθύων ὑπὸ τὴν φρῖκα ἀίξει, τουτέϲτιν ἐκ τοῦ ἄνωθεν θρώϲκειν παυϲάμενοϲ ὑπὸ τὴν φρῖκα ὑποδύεδύϲεται ται καὶ ὁρμήϲει κάτω, ϲυγκαταφερόφερόμενοϲ μενοϲ τῷ νεκρῷ, ὡϲ φάγοι ἂν τοῦ
Λυκάονοϲ τὸν δημόν. τοῦτο μὲν [*] [*] [*] [*] οὖν, εἰ ἐπιπολῆϲ τοῦ κύματοϲ θρώϲκειν ὑπακούοιμεν· εἰ δ’ ἐκ βάθουϲ ἀναπηδῶντα ἐπὶ τὸ κῦμα, ἔϲται, ὡϲ ἐπὶ τοῦ λίθου εἶπεν ὕ ψι τ’ ἀναθρώϲκων
πέτεται (Μ 140), ἵνα τὸ ἐκ τοῦ βυθοῦ κάτωθεν κατὰ τοῦ κύματοϲ θορεῖν, μὴ μέν τοι ὑπερθορεῖν τὴν φρῖκα, ἀλλ’ ὑπ’ αὐτὴν ὄντα ἅπτεϲθαι τοῦ νεκροῦ
εἰ ἐπιπολαίωϲ φέροιτο. εἰ δ ὑπαλύζει γράφοιτο, φηϲὶ Πολύκλει. τοϲ τὸν νοῦν τοιοῦτον ἔϲεϲθαι· καταδύϲεται μὲν εἰϲ τὸ βάθοϲ τοῦ κύματοϲ ὁ ἰχθὺϲ φεύγων τῆϲ φρίκηϲ
τὴν ψυχρήτητα· καὶ γὰρ αὐτῷ πολεμιώτατον· τοῦ γοῦν χειμῶνοϲ ἐκ τοῦ πελάγουϲ εἰϲ τὴν γῆν καταίρουϲι· πολλοὺϲ δὲ αὐτῶν καὶ φωλεύειν κατὰ βάθουϲ διὰ τὴν αὐτὴν
αἰτίαν ἱϲτορεῖ καὶ Ἀριϲτοτέληϲ ἐντὸϲ τῷ ζ περὶ ζώων φύϲεωϲ (fr. 333)· δ’ ἡ φρίκη, καὶ ϲεωϲ. μάλιϲτα ἂν βόρειοϲ ᾖ γενόμενοϲ δ’ ἐντὸϲ τῷ βάθει τοῦ Λυκάονοϲ ἔδεται
τὸ λίποϲ. οὐ δοκεῖ δέ μοι οὗτοϲ ὀρθῶϲ τὸν νοῦν τῶν ἐπῶν ἀποδοῦναι. οὐ γὰρ εὐθὺϲ αὐτόν φηϲιν Ὅμηροϲ καὶ ῥιφέντα τοῦτο παθεῖν,
ἵν’ ἐκδεχώμεθα ὅτι κάτω ἐνεχθέν τοϲ ὁ ἱχθὺϲ κάτω χωρεῖν λέγεται οὖν, εἰ ἐπιπολῆϲ τοῦ ὕδατοϲ θρώϲκειν ϲκειν ὑπακούομεν· εἰ δ’ ἐκ βάθουϲ ἀναπηδῶντα ἐπὶ τὸ κῦμα, ἔϲται, ὡϲ ἐπὶ τοῦ λίθου εἴρηκεν ὕψι τ’ ἀναθρώϲκων θρ πέτεται, ἐπὶ τοῦ ἰχϲημαίνῃ θύοϲ τὸ ὑψοῦ τὸ ἐκ βυθοῦ κάτωθεν κατὰ κύματοϲ θορεῖν, μὴ μέντοι ὑπερθορεῖν τὴν φρῖκα, ἀλλ’ ὑπ’ αὐτὴν ὄντα ἅπτεϲθαι τοῦ νεκροῦ, εἰ δ’ ὑπαλύξει εἰ ἐπιπολῆϲ φέροιτο. εἰ δ’ ὑπαλύξει γράφοιτο, φηϲὶ Πολύκλειτοϲ τὸν νοῦν ἔϲεϲθαι· καταδύϲεται μὲν εἰϲ τὸ βάθοϲ τοῦ κύματοϲ ὁ ἰχθύϲ, φεύγων τῆϲ φρικὸϲ τὴν ψυχρότητα. καὶ γὰρ αὐτῷ πολεμιωτάτη· τοῦ γοῦν χειμῶνοϲ ἐκ τοῦ πελάγουϲ εἰϲ τὴν γῆν καταίρουϲιν οἱ ἰχθύεϲ· πολλούϲ δὲ αὐτῶν καὶ φωλεύειν κατὰ τοῦ βάθουϲ διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν· ἱϲτορεῖ γὰρ καὶ ὁ Ἀλριϲτοτέληϲ ἐν τῷ ἑβδόμῳ περὶ ζώων φῦψυχροτάτη ψυχροτάτη δ’ ἡ φρίκη, καὶ μάλιϲτα ἂν βόρειοϲ ᾖ. γενόμενοϲ δὲ ἐν τῷ βάθει ἔδεται τὸ λίποϲ τοῦ Λυκάονοϲ. οὐδέ τιϲ δέ μοι τούτων δοκεῖ ὀρθῶϲ ἀποδεδωκέναι τὸν νοῦν τῶν ἐπῶν. οὐ γὰρ εὐθύϲ φηϲιν Ὅμηϲφαγέντα αὐτὸν ϲφαγέντα καὶ ῥιφθέντα τοῦτο παθεῖν, ἵνα ἐκδεχώμεθα ὅτι κάτω ἐνεχθέντοϲ ὁ ἰχθύϲ κάτω χωρεῖν [*] [*] [*] εἰϲ τὰ βάθη τοῦ κύματοϲ ἐπὶ τὴν ἀλλ’ ἐξενεχθῆναι ὑπὸ τοῦ Ϲκαμάνδρου ἐπὶ τὴν θάλαϲϲαν, ὥϲτε αὐτὸν ὑποβρύχιον, ἄνω δ’ ἐπιπλεῖν ἀνάγκη. ἔχει γὰρ οὕτω τὰ ἔπη· ἐνταυθοῖ νῦν κεῖϲο μετ’ ἰχ θύϲιν, οἵ ϲ’ ὠτειλῆϲ αἷμ’ ἀ πολιχμάϲονται ἀκηδέεϲ· οὐ δέ ϲε μήτηρ ἐνθεμένη λεχέεϲϲι γοήϲεται, ἀλλὰ Ϲκάμανδροϲ μένη οἴϲει δινήειϲ εἴϲω ἁλὸϲ εὐ ρέα κόλπον ,, οἷϲ ἐπάγει· θρώϲκων τιϲ κατὰ κῦμα μέλαιναν φρῖχ’ ὑπ αΐξει ἰχ θύϲ, ὅϲ κε φάγῃϲι Λυκάονοϲ ἀργέτα δη μόν (Φ 122 - 27 ). νεοϲφαγῆ μὲν οὖν ὄντα φηϲὶ κεῖϲο μετ’ ἰχθύὡϲ ἂν κάτω ἀπενεχθέντα, ὅπου φηϲὶ τῆϲ ὠτειλῆϲ αὐτοῦ τὸ αἷμα ἀπολιχμάϲεϲθαι τοὺϲ ἰχθῦϲ· χρονί ζοντα δὲ ἄταφον ἐκβληθῆναι εἰϲ τὴν θάλαϲϲαν ὑπὸ τῶν ποταμῶν, καὶ ἀναπλεῦϲαι ἀνάγκη, καὶ θρώϲκοντα οὐχ ὑπὲρ τὸ κῦμα ἰχθὺν ἀλλὰ κατὰ τὸ κῦμα (κατὰ κῦμα γὰρ ἔφη, οὐχ ὑπὲρ κῦμα) ὑπὸ τὴν φρῖκα ἀίξαι. τὸ γὰρ μέτρον τῆϲ εἰϲ τὰ ἄνω ὁρμῆϲ τοῦ ἰχθύοϲ δη ἀφορίζει ἄχρι τῆϲ φρικόϲ. οὐ γὰρ ἂν ἐπέθρωϲκε κατὰ κῦμα, ἀλλ’ ὑπὲρ κῦμα, εἰ καὶ τὴν φρῖκα ὑπερ ἐπήδα. ἐκφερομένου οὖν ὑπὸ τῶν ἐκβολῶν τοῦ ποταμοῦ πηδῆϲαι κατὰ τὸ κῦμὰ φηϲι τὸν ἰχθὺν καὶ γενέ λέγοιτο εἰϲ τὰ βάθη τοῦ κύμαβρῶϲιν, τοϲ ἐπὶ τὴν βρῶϲιν, ἀλλ’ ἐξενεχθέντα ὑπὸ τοῦ Ϲκαμάνδρου ἐπὶ τὴν θάοὐκέτι λαϲϲαν , ὥϲτε οὐκέτι ὑποβρύχιον, ἄνωθεν δὲ αὐτὸν ἐπιπλεῖν ἀνάγκη.
ἔχει γὰρ οὕτω τὰ ἔπη· ἐνταυθοῖ νῦν κεῖϲο μετ’ ἰχθύϲιν, οἵ ϲ ’ ὠτειλῆ ϲ αἷμ’ ἀπολιχμήϲονται ἀκηδἐεϲ, οὐδέ ϲε μήτηρ ἔνθε λεχέεϲϲι γοήϲεται, ἀλ λὰ
Ϲκάμανδροϲ οἴϲει δινήειϲεἴϲω ἁλὸϲ εὐρέο κόλ πον· θρ ώ ϲκων τιϲ κα τὰ κῦμα μέλαινα ν φρῖχ ὑπαΐξει ἰχ θύϲ, ὅϲ κε φάγῃϲι Λυκάονοϲ ἀργέτα δημόν. νεο
ϲφαγῆ μὲν οὖν ὄντα φηϲὶ κεῖϲθαι μετ’ ἰχθύϲιν, ὡϲ ἂν κάτω ἀπενεϲιν, χθέντα, ὅπου φηϲὶ τῆϲ ὠτειλῆϲ αὐτὸν αἷμα ἀπολιχμήϲεϲθαι τοὺϲ ἰχθύαϲ· χρονίζοντα δὲ ἄταφον ἐκ
βληθῆναι εἰϲ θάλαϲϲαν ὑπὸ τοῦ ποταμοῦ, ὅτε καὶ ἀναπλεῦϲαι ἀνάγὅτε κη, καὶ θρώϲκοντα οὐχ ὑπὲρ τὸ κῦμα ἰχθὺν ἀλλὰ κατὰ κῦμα (κατ ὰ κῦμα γὰρ ἔφη, οὐχ πὲρ κῦμα)
ὑπὸ τὴν φρῖκα ἀίξαι· τὸ γὰρ μέτρον τῆϲ εἰϲ τὰ ἄνω ὁρμῆϲ τοῦ ἰχθύοϲ δηλῶν ἀφορίζει· ἀλλ’ ἄχρι τῆϲ φριλῶν κόϲ· οὐ γὰρ ἂν ἐπέθρωϲκε κατὰ κυμα, ἀλλ’ ὑπὲρ τὸ κῦμα , εἰ καὶ
τὴν φρῖκα ὑπερεπήδα. ἐκφερομένου οὖν ὑπὸ τῶν ἐκβολῶν τοῦ ποταμοῦ πηδῆϲαι κατὰ τὸ κῦμά φηϲι τὸν ἰχθύν, καὶ γενέϲθαι ἄνω ὑπὸ τὴν [*] [*] [*] ϲθαι ἄνω ὑπὸ τὴν φρῖκα, ἔνθα ἐντὸϲ τεύξεται τῷ νεκρῷ. οὕτωϲ ἐξηγή καὶ οἱ Ἀριϲτᾶρχειοι λέ γοντεϲ· ὑπὸ τὴν φρῖκα ἀίξει τιϲ
τῶν ἰχθύων κατὰ τὸ κῦμα κολυμ ὃϲ φάγοι ἂν τὸν τοῦ Λυκάο νοϲ δημόν. πάντωϲ γὰρ ἔδει τὸν μέλλοντα τοῦ ὑπερφερομένου νε κροῦ ἅπτεϲθαι ἰχθὺν ἄνω μετέωρον
ὑπὸ τὴν φρῖκα ἐλθεῖν. Φιλητᾶϲ τῇ ὑπαλύξει γραφῇ ϲυντιθέ φηϲιν, ὅτι ὁ φαγὼν ἰχθὺϲ τοῦ Λυκάονοϲ τὸν δημὸν πιμελώδηϲ γενόμενοϲ τὸ κρύοϲ φεύξεται. ἀγνοεῖ φρῖκα , ἔνθα ἐντεύξεται τῷ νεκρῷ. οὕτωϲ ἐξηγήϲαντο καὶ οἱ Ἀριϲτάρ ϲαντο χειοι, λέγοντεϲ· ὑπὸ τὴν φρῖκα ἀίξει τιϲ τῶν ἰχθύων κατὰ τὸ κῦμα κολυμβῶν, ὃϲ φάγοι ἂν τὸν Λυκάοβῶν, νοϲ δημόν· πάντωϲ γὰρ ἔδει τὸν μέλλοντα τοῦ ὑπερφερομένου νεκροῦ ἅπτεϲθαι ἰχθὺν ἄνω μετέωρον ὑπὸ τὴν φρῖκα ἐλθεῖν. Φιλητᾶ ϲ δὲ τῇ ὑπαλύξει γραφῇ ϲυντιθέμενόϲ φηδὲ ϲιν, ὅτι ὁ φαγών ἰχθὺϲ τὸν Λυκάομενόϲ νοϲ δημόν, πιμελώδηϲ γενόμενοϲ, τὸ κρύοϲ ἐκφεύξεται. ἀγνοεῖ δὲ καὶ τοῦτο, ὅτι τὸ διανεϲτηκὸϲ τῆϲ θαδὲ [*] [*] [*] [*] [*] δὲ καὶ οὗτοϲ, ὅτι τὸ διανεϲτηκὸϲ θαλάϲϲηϲ ἐπιπολῆϲ, οὐ τὸ κρύοϲ φηϲὶν Ὅμηροϲ φρῖκα· ὡϲ δ’ ὅθ’ ὑ πὸ φρικὸϲ Βορέω ἀναπά λλε ται ἰχθύϲ ( Ψ 692), τῆϲ ἐπιτρε χούϲηϲ κατὰ τὴν θάλαϲϲαν πρὸ τῆϲ ἀνέμου ἐμβολῆϲ. καὶ ἐπὶ τοῦ ϲυὸϲ κατὰ μεταφοράν· φρίξαϲ εὖ λοφιήν (τ 446). καὶ ἔφριξε δὲ μάχη φθιϲίμβροτοϲ (Ν 339 ). λάϲϲηϲ ἐπιπολῆϲ, οὐ τὸ κρύοϲ φητῆϲ ϲὶν Ὁμηροϲ φρῖκα· ὡϲ δ’ ὅθ ὑπὸ φρικὸϲ Boρέου ἀνα π άλλεται θάλαϲϲαν πρὸ τῆϲ τοῦ ἀνέμου ἐμ.
βολῆϲ· καὶ ἐπὶ τοῦ ϲυὸϲ κατὰ μετατοῦ φοράν· φρίξαϲ εὖ λοφιήν· καὶ ἔφριξε δὲ μά χη φθιϲίμβροτοϲ ἐγχείῃϲιν.