In Libros Aristotelis De Caelo Paraphrasis (1.26-1.30)

Quinimmo et ipsum caeli nomeu, quod ceteris dignius est, eodem modo semper ad baec usque tempora traditum est, quod probat veteres in eadem, qua posteriores sunt, de caelo seutentia
fuisse. veteres namque caeleste corpus aetbera nominarunt, quod semper eodem modo ad hoc usque aevum traditum est. cuius nominis appellatioue continuum motum intellegebaut. verae etenim sententiae perpetuo inter homines circunferuntur. consentaneum est igitur, ut quod de eo a nobis edoctum est, nec novum nec
dissentaneum existat, sed iam a veteribns ipsis depromptum. ea namque, quae modo a nobis dicuntur, non nisi ea sunt, quae iam antea prolata fuere, nilque diversum de mundo unquam opiuati snmus ab eo, quod ipsi veteres sunt contemplati. eaedem namque non raro repertae sunt diversorum hominum sententiae diversis
temporibus prolatae, dum rerum veritatem indagantes eam adepti sunt ac necessariam fecerunt. Anaxagovas autem nomen caeli non recte interpret atus est, dicendo caelum appellari [aethere] ἀπὸ τοῦ [αἴθειν, ὅ ἐστι τὸ] καίειν; nomen igitur, quo igneum significat.

Palam est itaque ex dictis, fieri non posse, ut praeter haec quinque simplicia corpora, simplex aliud corpus inveuiatur. cuius sane Veritas certitudoque ex motione desumitur, siquidem simplicis corporis motus, congruum est, ut sim plex existat. atqui simplices motus recti ac circularis tantum
sunt, hi vero soli, videlicet motus linearum simplicium, duarum diquantum [*]

Caeli autem volubilitati nullum contrariari motum, hunc in modum osteiidi potest, si ea illi motio miuime adversatur, quae
ceteris motionibus aptior et dignior esset, quae illi contrariaretur, multo igitur minus ea, cui minime convenit, ut illi opponatur, dictae motioni coutraria extiterit, at rectae lineae motus, qui ceteris motionibus aptior cnm sit, maxime conversioni contrarius esse deberet, tamen ei nou contrariatur, igitur rationi quoque consonum
erit, ut nullus alius motus non rectus conversioni contrarius existat. hunc vero motum contrarium non esse hac ratione declarari potest, concavum convexumque si unum alteri conferatur, duo sibi invicem opposita aestimabuntur; at si veluti res una, nempe ut rotunda linea, statuantur, concavitas convexioque veluti duo relativa
erunt, quae ad earn referuntur, aestimabiturque rotundum recto contrariari. [quare] si motus aliquis invenitur conversioni contrarius, eum esse rectum convenit. verum conversio motui recto non coutrariatur, siquidem rectus motus suis partibus, hoc est positione, coutrariatur; motus enim sursum motui
deorsum contrarius est; inter rectum autem rotundumque motum, si ad loca respexerimus, contrarietas inveniri non poterit. pyaeferm quoniam contrarietas, quae est in motu recto, in partium eius essentia reperitur, siquidem motus sursum motui deorsum coutrariatur, fieri non potest, ut inter eum conversionemque alia contrarietas deprehendatur,
siquidem contrarietas cadit in eum ob locorum contrarietatem, sursum nempe ac deorsum, unum autem uni contrarium est.

Consonum igitur est, ut quod antea ostendimus, nempe quod nullum invenitur contrarium corpori, quod in orbem convertitur, ab
hoc sermone depeiideat eique aunectatur, hoc est, conversioni nullum contrarium motum inveniri. ea namque ratione, qua motus non [*]

Cum autem dixerit, huius veritatem certitudinemque ex rebus stabiliri posse, nempe non esse aliquem motum conversioni
contrarium, ad aliam rationem trausiiit, quae est eiusmodi.