De Musica Librorum Quae Exstant (1.1-1.5)

Plat. leg. II p. 669B ἐπειδὴ γὰρ ὑμνεὶται περὶ αὐτὴν διαφε- ρόντωϲ ἢ τὰϲ ἄλλαϲ εἰκόναϲ, εὐλαβείαϲ δὴ δεῖται πλείϲτηϲ [*] παϲῶν εἰκόνων. ἁμαρτών τε γάρ τιϲ μέγιϲτ ἄν βλάπτοιτο, ἤθη κακὰ φιλοφρονούμενοϲ, χαλεπώτατόν τε αἰϲθέϲθαι διὰ. τὸ τοὺϲ ποιητὰϲ φαυλοτέρουϲ εῖναι αὐτῶν τῶν Μουϲῶν. οὐ γὰρ ἄν ἐκεῖναί γε ἐξαμάρτοιέν ποτε τοϲοῦτον, ὥϲτε ῥήματα ἀνδρῶν ποιήϲαϲαι τὸ ϲχῆμα γυναικῶν καὶ μέλοϲ ἀποδοῦναι, καὶ μέλοϲ ἐλευθέρων αὖ καὶ ϲχήματα ϲυνθεῖϲαι ῥυθμοὺϲ δού- λων καὶ ἀνελευθέρων προϲαρμόττειν, οὐδ αὖ ῥυθμοὺϲ καὶ ϲχῆμα ἐλευθέριον ὑποθεῖϲαι μέλοϲ ἢ λόγον ἐναντίον ἀποδοῦναι [*] τοῖϲ ῥυθμοῖϲ, ἔτι δὲ θηρίων φωνὰϲ καὶ ἀνθρώπων καὶ ὀργά- νων καὶ πάνταϲ ψόφουϲ εἰϲ ταὐτὸ οὐκ ἄν ποτε ξυνθεῖεν, ὡϲ ἕν τι μιμοὺμεναι. ποιηταὶ δ ἀνθρώπινοι ϲφόδρα τὰ τοιαῦτα ἐμπλέκοντεϲ καὶ ϲυγκυκῶντεϲ ἀλόγωϲ γέλωτ ἂν παραϲκευά- ζοιεν τῶν ἀνθρώπων ὅϲουϲ φηϲὶν Ὀρφεὺϲ λαχεῖν ὥραν τῆϲ τέρψιοϲ. ταῦτά γε γὰρ ὁρῶϲι πάντα κυκώμενα, καὶ ἔτι δια- ϲπῶϲιν οί ποιηταὶ ῥυθμὸν μὲν καὶ ϲχήματα μέλουϲ χωρίϲ, [*] λόγουϲ ψιλοὺϲ εἰϲ μέτρα τιθέντεϲ, μέλοϲ δ οῦ καὶ ῥυθμὸν ἄνευ ῥημάτων, ψιλῇ κιθαρίϲει τε καὶ αὐλήϲει προϲχρώμενοι, ἐν οἷϲ δὴ παγχάλεπον ἄνευ λόγου γιγνόμενον ῥυθμόν τε καὶ. ἁρμονίαν γιγνώϲκειν ὅ τί τε βούλεται καὶ ὅτῳ ἔοικε τῶν ἀξιολόγων μιμημάτων· ἀλλ ὑπολαβεῖν ἀναγκαῖον, ὅτι τὸ τοιοῦτόν γε πολλῆϲ ἀγροικίαϲ μεϲτὸν πὰν, ὁπόϲον τάχουϲ τε καὶ ἀπταιϲίαϲ καὶ φωνῆϲ θηριώδουϲ ϲφόδρα φίλον, ὥϲτ αὐλήϲει γε χρῆϲθαι καὶ κιθαρίϲει πλὴν ὅϲον ὑπὸ ὄρχηϲίν τε [*] καὶ ψδήν, ψιλῷ δ ἑκατέρῳ πᾶϲά τιϲ ἀμουϲία καὶ θαυμα- τουργία γίγνοιτ ἂν τῆϲ χρήϲεωϲ.

6, 7 num: τῆϲ [εὐτάκτου] μούϲηϲ, τῆϲ δὲ ἀ[τάκτου]?

Plato leg. p. 802B δοκιμαϲτὰϲ δὲ τούτων ἑλομένουϲ τὴν ἐκλογὴν ποιεῖϲθαι μὴ νεωτέρουϲ πεντήκοντα ἐτῶν, καὶ ὅ, τι μὲν ἄν ἱκανὸν εῖναι δόξῃ τῶν παλαιῶν ποιημάτων, ἐγκρίνειν, ὅ, τι δ’ ἄν ἐνδεὲϲ ἢ τὸ παράπαν ἀνεπιτήδειον, τὸ μὲν ἀποβάλλεϲ- θαι παντάπαϲι, τὸ δ ἐπαναιρόμενον ἐπιρρυθμίζειν, ποιητι- κοὺϲ ἄμα καὶ μουϲικοὺϲ ἄνδραϲ παραλαβόνταϲ, χρωμένουϲ [*] αὐτῶν ταῖϲ δυνάμεϲι τῆϲ ποιήϲεωϲ, ταῖϲ δὲ ἡδοναῖϲ καὶ. ἐπιθυμίαιϲ μὴ ἐπιτρέπονταϲ ἀλλ ἤ τιϲιν ὀλίγαιϲ, ἐξηγουμένουϲ δὲ τὰ τοῦ νομοθέτου βουλήματα ὅ, τι μάλιϲτα ὄρχηϲίν τε καὶ ψδὴν καὶ πᾶϲαν χορείαν ϲυϲτήϲαϲθαι κατὰ τὸν αὑτῶν νοῦν. πᾶϲα δ ἄτακτόϲ γε τάξιν λαβοῦϲα περὶ μοῦϲαν διατριβὴ καὶ μὴ παρατιθεμένηϲ τῆϲ γλυκείαϲ μούϲηϲ ἀμείνων μυρίῳ· τὸ δ ἡδὺ κοινὸν πάϲαιϲ. ἐν ῇ γὰρ ἄν ἐκ παίδων τιϲ μέχρι τῆϲ ἑϲτηκυίαϲ τε καὶ ἔμφρονοϲ ἡλικίαϲ διαβιῷ, ϲώφρονι μὲν μούϲῃ καὶ τεταγμένῃ ἀκούων τῆϲ ἐναντίαϲ μιϲεῖ καὶ ἀνελεύθερον αὐτὴν προϲαγορεύει, τραφείϲ δ ἐν τῇ κοινῇ καὶ γλυκείᾳ ψυχρὰν καὶ ἀηδ ῆ τὴν ταύτῃ ἐναντίαν εἶναί φηϲιν.