Scaife ATLAS

Οἰδίπους Τύραννος (25)

urn:cts:greekLit:tlg0011.tlg004.perseus-grc2:25

Refs	`{'start': {'reference': '25', 'human_reference': 'Line 25'}}`
Ancestors	`[]`
Children	`[]`

plain text • XML

φθίνουσα μὲν κάλυξιν ἐγκάρποις χθονός,

Tokens

φθίνουσα	1	w	8
μὲν	1	w	11
κάλυξιν	1	w	18
ἐγκάρποις	1	w	27
χθονός	1	w	33

Commentaries

Commentary on Sophocles: Oedipus Tyrannus by Sir Richard C. Jebb

φθίνουσα μὲν … φθίνουσα δέ rhetorical iteration(ἐπαναφορά); cp. 259, 370, Soph. OC 5, 610, etc. The anger of heaven is shown (1) by a blight (φθίνουσἀ on the fruits of the ground, on flocks and on child-birth: (2) by a pestilence (λοιμός) which ravages the town. Cp. 171 ff. For the threefold blight, Hdt. 6.139 ἀποκτείνασι δὲ τοῖσι Πελασγοῖσι τοὺς σφετέρους παῖδάς τε καὶ γυναῖκας οὔτε γῆ καρπὸν ἔφερε οὔτε γυναῖκές τε καὶ ποῖμναι ὁμοίως ἔτικτον καὶ πρὸ τοῦ : Aeschin. 3.111 μήτε γῆν καρποὺς φέρειν μήτε γυναῖκας τέκνα τίκτειν γονεῦσιν ἐοικότα, ἀλλὰ τέρατα, μήτε βοσκήματα κατὰ φύσιν γονὰς ποιεῖσθαι. Schneid. and Blaydes cp. Philostr. Apoll. 3.20, p. 51. 21 ἡ γῆ οὐ ξυνεχώρει αὐτοῖς ἵστασθαι· τήν τε γὰρ σπορὰν ἣν ἐς αὐτὴν ἐποιοῦντο, πρὶν ἐς κάλυκα ἥκειν, ἔφθειρε, τούς τε τῶν γυναικῶν τόκους ἀτελεῖς ἐποίει, καὶ τὰς ἀγέλας πονηρῶς ἔβοσκεν.

κάλυξιν ἐγκάρποις The datives mark the points or parts in which the land φθίνει. κάλυξιν ἔγκαρπος is the shell or case which encloses immature fruit, —whether the blossom of fruit-trees, or the era of wheat or barley: Theophr. Hist. Plant. 8.2.4 (of κριθή and πυρός) πρὶν ἂν προαύξηθεὶς (ὁ στάχυς) ἐν τῇ κάλυκι γένηται.

urn:cts:greekLit:viaf2603144.viaf001.perseus-eng1:20

Dictionary Citations

LSJ

ἔγκαρπος

containing fruit, κάλυξιν ἐγκάρποις χθονός S. OT 25; fruitful, σπέρματα Pl. Phdr. 276b; of soil, Thphr. CP 2.4.2; γᾶν ἔγκαρπον φέρειν may the earth bear produce, SIG 526.41 ( Crete); δένδρα Plu. Lib.educ. 2.2e; τέλη ἔγκαρπα tithe of produce, S. Tr. 238: metaph., χρήσιμον καὶ ἔ. fruitful, Plu. Max. cum princip. 2.776b, cf. Luc. Merc.Cond. 39 ( Sup.). Adv. - πως, διακεῖσθαι Aen.Tact. 7.1.

φθίω

b οὐ φθίνει ἀρετά Pi. P. 1.94; φθίνει μὲν ἰσχὺς γῆς φ. δὲ σώματος S. OC 610, cf. OT 665 (lyr.); ὕβρις . . ἀνθεῖ τε καὶ πάλιν φ. Id. Fr. 786; ἥβην τὴν μὲν ἕρπουσαν πρόσω, τὴν δὲ φθίνουσαν Id. Tr. 548; τοῖς μὲν αὔξεται βίος, τῶν δὲ φθίνει E. Fr. 415.5, cf. Pl. Phd. 71b, Ti. 81b, etc.; c. dat. modi, πόλις φθίνουσα μὲν κάλυξιν . . , φθίνουσα δʼ ἀγέλαις S. OT 25; of things, fade away, disappear, ἐδεστὸν ἐξ αὑτοῦ φ. καὶ ψῇ Id. Tr. 677; τὸ σῶμα φθίνει Hp. Loc.Hom. 24; metaph., φθίνοντα Λαΐου θέσφατα S. OT 906 (lyr.), cf. Ant. 1013:— Pass., αὐτὸς φθίεται Il. 20.173, cf. 14.87; more freq. in fut. and aor., ἤδη φθ<ε>ίσονται 11.821, cf. 19.329, Od. 13.384; τηλόθι πάτρης ἔφθιτο Il. 18.100; δύο γενεαὶ μερόπων ἀνθρώπων ἐφθίατο 1.251; νούσῳ ὑπʼ ἀργαλέῃ φθίσθαι 13.667; νόσοις ὁ τλήμων ἔφθιτο S. OT 962; πρὸς φίλου ἔφθισο wast slain by . . , A. Th. 971 (lyr.), cf. E. Med. 1414 (anap.): freq. in part. φθίμενος, slain, dead, Od. 11.558, al.; χερσὶν ὑπʼ Ἀργείων φθίμενος Il. 8.359; ἐν πολέμῳ φθίμενον IG 12. 976; φθίμενοι the dead, φθιμένοισι μετείην Od. 24.436; πενθήσει βασιλῆ φ. Orac. ap. Hdt. 7.220, cf. Euph. 21; φθιμένων ζῳῶν τε φωτῶν Pi. I. 4(3).10(28), cf. B. 5.83; φθιμένοισιν A. Th. 732 (lyr.); φθίμενος S. Tr. 1161, cf. Ant. 836 (anap.); μηδέτινʼ εἰπεῖν . . φθιμένων E. Hec. 137 (anap.): less freq. c. Art. (cf. φθιτός) , τὸν φθίμενον A. Th. 336 (lyr., codd.); τῶν φ. Id. Ag. 1023 (lyr.); τῶν πρότερον φ. Id. Ch. 403 (anap.); φ. δέμας, σῶμα, mortal, IG 9(1).882.9,12 (Corc.); Φθιμένη Perishing, personified as a goddess, Φυσώ τε Φ. τε Emp. 123.1: rare in Prose, τοῖς φθιμένοις X. Cyr. 8.7.18.