διομολογητέος
διομολογητέος
διομολογητέος, ον
verb. adj. of διομολογέω
one must concede, Plat.
{ "content": "διομολογητέος\n διομολογητέος, ον\n verb. adj. of διομολογέω\n one must concede, Plat.", "key": "diomologhte/os" }