διομολογητέος
διομολογητέος
διομολογητέος, ον
verb. adj. of διομολογέω
one must concede, Plat.
{
"content": "διομολογητέος\n διομολογητέος, ον\n verb. adj. of διομολογέω\n one must concede, Plat.",
"key": "diomologhte/os"
}