τάλας
τάλας
*τλάω
suffering, wretched, Lat. miser, Od., Trag.; ὦ τάλας ἐγώ Soph.; ὦ τάλαινʼ ἐγώ Aesch.; ὦ τάλαν Soph.;—c. gen. causae, τάλαινʼ ἐγὼ τῆς ὕβρεως wretched that I am for this insolence, Ar.:—in bad sense, τάλαν wretch! Od.—comp. ταλάντερος, η, ον· Sup. ταλάντατος, η, ον, Ar.
ταλᾱς; Doric also ταλας: voc. τάλαν.