προφωνέω
προφωνέω
fut. ήσω
to utter beforehand, Aesch.; προφωνεῖ τόνδε λόγον gives this order beforehand, Aesch.
to order beforehand or publicly, c. dat. et inf., καί σοι προφωνῶ τόνδε μὴ θάπτειν Soph.; with inf. omitted, ὑμῖν προφωνῶ τάδε Soph.