προστάσσω Attic -ττω fut. ξω c. acc. pers., to place or post at a place, χωρεῖτε οἷ προστάσσομεν (sc. ὑμᾶς) Eur.:—Pass., προσταχθείς πύλαις Aesch., etc. to attach to, assign to, Hdt.; πρ. τινάς τινι to assign them to his command, Thuc.:—Pass., Ἰνδοὶ προσετετάχατο Φαρναζάθρῃ Hdt. reversely, πρ. ἄρχοντα to appoint as commander over others, Hdt. c. acc. rei, to give as a command, prescribe, enjoin, ἔργον, πόνον πρ. τινί Hdt., etc.:—Pass., τοῖσι δὲ ἵππος προσετέτακτο to others orders had been given to supply cavalry, Hdt.; τὰ προσταχθέντα orders given, Hdt.; τὸ προστεταγμένον Hdt.; τὰ προσταχθησόμενα orders that will be given, Xen.:—absol., προσταχθέν μοι the order having been given me, Dem. c. dat. pers. et inf. to command, order one to do, Hdt., etc.:—Pass., impers., προσετέτακτό τινι πρήσσειν Hdt. c. acc. et inf., Eur.:—Pass. to be ordered to do, Hdt.: absol. to receive orders, Thuc.