προσμείγνυμι or -μίσγω fut. -μίξω aor1 -έμιξα to mingle or join to, τί τινι Plut.:—metaph., πρ. δεσπόταν κράτει to lead him to sure victory, Pind.; and reversely, πρ. κίνδυνόν τινι Aeschin. intr. to hold intercourse with, approach, τινί Soph.:—of things, προσέμιξεν τοὔπος ἡμῖν came suddenly upon us, Soph. in hostile sense, to go against, meet in battle, engage with, τινί Hdt.; πρός τινα Thuc.:—absol. to engage, Xen.; ἄποροι προσμίσγειν difficult to come to close quarters with, Hdt. to come or go close up to, προσέμιξαν τῷ τείχει Thuc.; πρὸς τὰς ἐπάλξεις Thuc.; but, πρὸς τὰς ἐντὸς νέας προσμῖξαι to form a junction with them, Thuc.; προσέμιξεν ἐγγὺς τοῦ στρατεύματος came near the army, Thuc.:—poet. c. acc., μέλαθρα πρ. Eur. προσέμιξαν τῇ Νάξῳ, τῇ Πελοποννήσῳ put to shore at, landed in, Hdt.; τῷ Τάραντι προσμίσγει Thuc.