προσίημι
προσίημι
fut. προσήσω
mid. -ήσομαι
aor1 προσῆκα
mid. -ηκάμην
to send to or towards, let come to, τινὰ πρὸς τὸ πῦρ Xen.: to apply, τί τινι Xen.
Mid. προσίεμαι, to let come to or near one, admit, πρ. τινὰ εἰς τὴν ὁμιλίαν Plat.; πρ. τοὺς βαρβάρους to let them approach, Xen.
to admit, allow, believe, τοῦτο μὲν οὐ προσίεμαι Hdt.; προσηκάμην τὸ ῥηθέν Eur.
to admit, accept, submit to, ξεινικὰ νόμαια Hdt.; πρ. τὰ προκεκηρυγμένα to accept the proposals, Thuc.; πρ. φάρμακον to take it, Xen.
to allow, approve, τὴν προδοσίην Hdt.; οὐδαμῆ πρ. οἱ θεοὶ τὸν πόλεμον Xen.
c. inf. to undertake or venture to do, Xen.:—also, to allow that, Xen.
c. acc. pers. to attach to oneself, attract, win, please, οὐδὲν προσίετό μιν nothing moved or pleased him, Hdt.; ἓν δʼ οὐ προσίεταί με one thing pleases me not, Ar.; τοῦτʼ οὐ δύναταί με προσέσθαι Ar.