παρακουστέος
παρακουστέος
παρακουστέος, ον,
verb. adj. of παρακούω
one must disobey, τινός Muson. ap. Stob.
{
"content": "παρακουστέος\n παρακουστέος, ον,\n verb. adj. of παρακούω\n one must disobey, τινός Muson. ap. Stob.",
"key": "parakouste/os"
}