μιαίνω
μιαίνω
properly, to stain, dye, ἐλέφαντα φοίνικι μιαίνειν (cf. Virgilʼs violaverit ostro si quis ebur), Il.
to stain, defile, sully, esp. with blood, μιάνθην (Epic 3rd dual for μιανθήτην) αἵματι μηροί Il.; αἵματι πεσεῖ μιανθείς Soph.; μ. τοὺς θεῶν βωμοὺς αἵματι Plat.; βορβόρωι ὕδωρ μιαίνων Aesch.
of moral stains, to taint, defile, Pind., Trag.; hence Soph. says, θεοὺς μιαίνειν οὔ τις ἀνθρώπων σθένει:— Pass. to incur such defilement, Aesch., etc.; μιαίνεσθαι τὴν ψυχήν Plat.; τῆς ἄλλης γῆς αὐτῶι μεμιασμένης Thuc.