μεταμέλει — Middle Liddell

μεταμέλει imperf. μετ-έμελε fut. -μελήσει aor1 μετεμέλησε μέλω impers. it repents me, rues me, Lat. poenitet me:—Construction: c. dat. pers. et gen. rei, μεταμέλει σοι τῆς δωρεᾶς Xen. oftener, the thing one repents of is in part. agreeing with the dat., μεταμέλει μοι οὕτως ἀπολογησαμένῳ I repent of having so defended myself, Plat. absol., μ. μοι it repents me, Ar.; ξυνέβη ὑμῖν πεισθῆναι μὲν ἀκεραίοις, μεταμέλειν δὲ κακουμένοις to adopt a measure when your forces are unbroken, and to repent when in distress, Thuc. part. neut. μεταμέλον absol., since it repented him, Plat. seldom with a nom., to cause repentance or sorrow, τῷ Ἀρίστωνι μετέμελε τὸ εἰρημένον (for τοῦ εἰρημένου) Hdt., ; οἶμαί σοι ταῦτα μεταμελήσει (for τούτων) Ar. μεταμέλομαι fut. -μελήσομαι aor1 -εμελήθην Dep., to feel repentance, to rue, regret, c. part., μετεμέλοντο οὐ δεξάμενοι they repented that they had not received, Thuc.: absol. to change oneʼs purpose or line of conduct, Xen. Causal in part. fut. τὸ μεταμελησόμενον that which will cause regret, matter for future repentance, Xen.

ShortDef

it repents

Debugging

Headword:

μεταμέλει

Headword (normalized):

μεταμέλει

Headword (normalized/stripped):

μεταμελει

Intro Text:

IDX:

20882

URN:

urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:middle-liddell.perseus-eng2-n20903

Key:

metame/lei

Senses and Citations (From Data)

Citations (From Models)

No citations.

Data

{
  "content": "μεταμέλει\n imperf. μετ-έμελε\n fut. -μελήσει\n aor1 μετεμέλησε\n μέλω\n impers. it repents me, rues me, Lat. poenitet me:—Construction:\n c. dat. pers. et gen. rei, μεταμέλει σοι τῆς δωρεᾶς Xen.\n oftener, the thing one repents of is in part. agreeing with the dat., μεταμέλει μοι οὕτως ἀπολογησαμένῳ I repent of having so defended myself, Plat.\n absol., μ. μοι it repents me, Ar.; ξυνέβη ὑμῖν πεισθῆναι μὲν ἀκεραίοις, μεταμέλειν δὲ κακουμένοις to adopt a measure when your forces are unbroken, and to repent when in distress, Thuc.\n part. neut. μεταμέλον absol., since it repented him, Plat.\n seldom with a nom., to cause repentance or sorrow, τῷ Ἀρίστωνι μετέμελε τὸ εἰρημένον (for τοῦ εἰρημένου)  Hdt., ; οἶμαί σοι ταῦτα μεταμελήσει (for τούτων)  Ar.\n μεταμέλομαι\n fut. -μελήσομαι\n aor1 -εμελήθην\n Dep., to feel repentance, to rue, regret, c. part., μετεμέλοντο οὐ δεξάμενοι they repented that they had not received, Thuc.: absol. to change oneʼs purpose or line of conduct, Xen.\n Causal in part. fut. τὸ μεταμελησόμενον that which will cause regret, matter for future repentance, Xen.",
  "key": "metame/lei"
}