κουρίδιος
κουρίδιος
κουρίδιος, α, ον
κοῦρος, κούρη
wedded, of the husband (κουρίδιος πόσις) or the wife (κουριδίη ἄλοχος) , Hom.: esp. a lawful, wedded wife, as opp. to a concubine, Hom., Hdt.:—hence, λέχος κουρίδιον our lawful marriage, bed, Il.; κ. δῶμα a husbandʼs house.
later, nuptial, bridal, Ar., Anth.