καταπροΐξομαι
καταπροΐξομαι
προῖξ
a fut. without any pres. in use
to do a thing without return, i. e. with impunity, used with a negat., οὐκ ἐμὲ λωβησάμενος καταπροΐξεται he shall not escape for having insulted me, Hdt.; οὐ καταπροΐξονται ἀποστάντες, Hdt.; οὔ τοι καταπροίξει πολλὰ κλέψας Ar.:— absol., ἐκείνους οὐ καταπροΐξεσθαι ἔφη he said that they should not get off scot-free, Hdt.
c. gen. pers., οὔ τοι ἐμοῦ καταπροίξει you will not escape for this despite done to me, Ar.