καθομολογέω
καθομολογέω
fut. ήσω
to confess or allow, esp. to oneʼs detriment, Plat.
to promise, vow, Luc.
to betroth, Plut.
{
"content": "καθομολογέω\n fut. ήσω\n to confess or allow, esp. to oneʼs detriment, Plat.\n to promise, vow, Luc.\n to betroth, Plut.",
"key": "kaqomologe/w"
}