ἐκδοτέος
ἐκδοτέος
ἐκδοτέος, ον
verb. adj. of ἐκδίδωμι,
one must give up, Plut.
one must give in marriage, Ar.
{
"content": "ἐκδοτέος\n ἐκδοτέος, ον\n verb. adj. of ἐκδίδωμι,\n one must give up, Plut.\n one must give in marriage, Ar.",
"key": "e)kdote/os"
}