συναρπαγή
συναρπᾰγή, ἡ,
A). robbery, plundering, ἐκτὸς συναρπαγῆς καὶ κλοπῆς Stud.Pal. 22.177.30 (ii A.D.), cf. Ps. 34(35).20 , Cod.Just. 12.60 ( 61 ). 7 , Wilcken Chr. 6.13 (v A.D.), Cat.Cod.Astr. 8(4).168 ; = obreptio,
2). συναρπαγῇ in my haste, . 1.104