στωϊκ-ός,
ή,
όν,(
στοά)
A). of a colonnade or
porch: hence,
Stoic (because Zeno taught in the
στοὰ Ποικίλη)
, οἱ τῆς Σ. αἱρέσεως ἡγεμόνες D.H. Comp. 2 , cf.
Str. 13.1.57 ,
14.6.3 ;
ἡ Σ.
Phld. Rh. 2.227S.,
D.L. 6.14 ;
οἱ Σ. the
Stoics,
Phld. Rh. 2.296S., cf.
IG 3.1359 ,
D.L. 7.5 ;
οἱ Σ. φιλόσοφοι Act.Ap. 17.18 .(
Στοϊκός in
AP 9.496 (Athenaeus).)