στηλόω
στηλ-όω, Dor. στᾱλόω,
A). set up as a στήλη or monument, πέτρον στάλωσε ἐπ’ ἠρίῳ AP 7.394 ( ); τάφον Epigr. in POxy. 662.28 (Amyntas); σωρὸν λίθων ἐπί τινα 2 Ki. 18.17 :— Pass., to be so set up, stand firm, ib. Jd. 18.16 , etc.:— Med., στηλοῦσθαί τινι devote oneself to another,
2). inscribe on a στήλη, OGI 221.15 (Ilium, iii B.C.):— Pass., Milet. 6.36 (Didyma).
3). mark out with boundary pillars, τὴν χώραν OGI 225.30 (Didyma, iii B.C.), cf. 335.74 (Pergam., ii B.C.).