στηλιτ-εύω,
A). inscribe on a στήλη, τὴν κατάραν Plu. 2.354b ;
record,
τὰς ἀρετὰς ἐν ταῖς γραφαῖς Ph. 2.2 ( Pass.), cf.
2.24 , al.:— Pass.,
τὰ ὀνόματα αὐτῶν ἐστηλιτεύθη Philoch. 111 .
2). =
στηλοκοπέω, ἐστηλίτευσαν, ἐστηλιτευμένος cited among forms of punishment by
Poll. 8.73 ;
οἱ ἀπογνωσθέντες ὑπ’ αὐτῶν καὶ -ευθέντες held up to public scorn,
Iamb. VP 35.252 .