πυροφόρος
πῠρο-φόρος, ὁ,(πῦρ) in pl.,
II). sg., bearer of sacrificial fire, at Epidaurus, IG 42(1).400 , al.; at Argos, SIG 735.13 (i B.C.); written πουροφόρος, πυρωφώρος, IG 5(1).997 , 1021 (Laconia).
2). v.l. for πυρφόρος 11.2b (q.v.).