πυρκαϊά
πυρ-κᾰϊά, Ep. and Ion. πυρ-ϊή, ἡ: trisyll.
A). πυρκαιά Supp. 1207 :(καίω):—funeral pyre, νεκροὺς πυρκαϊῆς ἐπενήνεον 7.428 ; πυρκαϊὴ ἐμαραίνετο 23.228 ; κατὰ πυρκαϊὴν σβέσαν αἴθοπι οἴνῳ quenched the burning pyre, ib. 250 ; πυρκαιὰς νεκρῶν E.l.c.; χλωρίωνι, ὃν .. μυθολογοῦσι γενέσθαι ἐκ πυρκαϊᾶς HA 609b10 .
2). conflagration, πυρκαϊῆς γινομένης 2.66 , cf. Mu. 400a29 (pl.); arson, Lex ap. 23.22 ; πυρκαϊᾶς γραφή, δικάζειν, 8.40 , 117 .
3). metaph., flame of love, δῑ ὅσης ἤλθετε πυρκαϊῆς AP 7.217 ( ).
II). olive-tree which has been burnt down to the stump, and grows up again a wild olive, 7.24 (s. v.l.).