περικοπτέον
περι-κοπτέον,
A). one must cut away all round, ap. : metaph., 45.2.5 π. ἐπιφυομένας κῆρας τῷ φιλίας φυτῷ , cf. 1.345 VP 22 .
II). Adj.-κοπτέος, .- 2.711e κόπτης,, mason, (iv A.D.). 1146.15
II). thief, robber, ,