ἀνάπαυμα
ἀνά-παυμα, poet. ἄμπ-, ατος, τό,
A). repose, rest, μερμηράων Th. 55 ; κακῶν ἄμπαυμα μεριμνέων ; 343 μόχθων Lyr.Oxy. 9iii4 ; πλάτας Hyps.Fr. 3iii14 .
2). resting-place, (Anyte); of a tomb, 4.228 CIG 4623 (Syria), cf. Epigr.Gr. 453.3 .
II). fallow land, (ii B. C.), 115.3 PFay. 112.4 (i A. D.).
2). the state of such land, ἐν ἀναπαύματι or ἀναπαύμασι PTeb. 61a385 (ii B. C.), PLond. 3.1223.8 (ii A. D.), BGU 1092.16 (iv A. D.).