νικήφορος
νῑκήφορ-ος, Dor. νικᾱφ-, ον,(φέρω)
II). (φέρομαι) bearing off the prize, victorious, O. 1.116 ; ν. ἀγλαΐα the glory of victory, ib. 13.14 ; πρᾶγμα ν. Eu. 477 ; κράτος Tr. 186 ; δίκη Ph. 781 ; ἄγρα Ba. 1200 ; θεὸς or θεοὶ ν., applied to the Ptolemies, OGI 89.3 (iii B.C.), PTeb. 43.28 (ii B.C.); epith. of Athena, Eros, etc., SIG 629.6 (Pergam., ii B.C.), IG 11(4).1304 (Delos, ii B.C.), etc.: c. gen., Mem. 3.4.5 .