νειρός (A),
ά,
όν,
A). lowest, ἐν χθονὸς νειροῖς μυχοῖς Lyc. 896 ( v.l. νηροῖς ), cf. Hsch. s. vv. νειρόν, νηρόν.
2). Subst.
νειρή, =
νείαιρα 11 , Id. s.v.
νειρὴ κοίλη (s. v. l.), but acc. sg.
νεῖραν as Adj.,
νεῖραν ἐς πλευράν prob. cj. in
E. Rh. 794 (
νείαιραν, νείεραν codd.); dat. sg.
νείρᾳ prob. in
A. Ag. 1479 (lyr.;
νείρει codd.); cf.
νείαιρα.