Μουσαγέτας
Μουσᾱγέτᾱς, α, ὁ, Dor. for Μουσηγέτης (v. infr.),
A). leader of the Muses, epith. of Apollo, Fr. 116 ; ὁ μ. καὶ ἀρχαγέτας τᾶς ποιητικᾶς θεός SIG 699.1 (Delph., ii B. C.):—in Att. form Μουσηγέτης, Lg. 653c , , 1.18 Or. 4.132a , al.; voc. Μουσηγέτᾰ, IG 12(5).893 (Tenos); also epith. of Heracles, in dat. Μουσαγήτῃ, ib. 14.101 * (perh. spurious).[ᾱ prop., as in : but ᾰ in H. 34.6 codd.]