λάρυγξ
λάρυγξ [ᾰ],,
A). larynx or upper part of the windpipe, HA 493a6 ; used in sounding the vowels, ib. 535a32 : but in Poets confused with φάρυγξ (gullet) (cf. HA 535a29 ), Cyc. 158 ; χωρεῖν κατὰ τοῦ λ. , cf. 108.7 ; of gluttons, 8 ἀνόσιοι λάρυγγες ; 139 ἐκ τοῦ λ. ἐκκρεμάσας τινά Eq. 1363 ; τὸν λάρυγγ’ ἂν ἐκτέμοιμί σου Ra. 575 : metaph., λ. γλυκύς speech, Si. 6.4 .