κούκκουμα
κούκκουμα, ἡ, = Lat.
A). cucuma, jar, (iii/iv A. D.):— hence Dim. 1160.23 κουκκούμιον, τό, Epict. 3.22.71 ; κουκούμιον POxy. 1290.3 (v A. D.):—also κούκουμος Stud.Pal. 20.67.16 (ii/iii A. D.), Gloss.: pl. κοκκόμανα PHamb. 10.36 (iii A. D.).