κοιτ-αῖος,
α,
ον , (κοίτη)
A). abed,
κ. γίγνεσθαι ἐν τῇ χώρᾳ to
pass the night in the country, Decr. ap.
D. 18.37 ; but
τάξας ἡμέραν ἐν ᾗ δεήσει πάντας ἐν Ἀριμίνῳ γενέσθαι κ. encamp,
Plb. 3.61.10 ;
κ. ἔρχεσθαι Id. Fr. 177 .
II). Subst.,
τὸκ., =
κοίτη 1.2 ,
lair of a wild beast,
Plu. TG 9 .
2). τὰκ. ἐπισπένδειν take a
last cup, 'night-cap',
Hld. 3.4 .