A). ἔκαιον Od. 9.553 , Att. ἔκᾱον, Ep. καῖον Il. 21.343 : fut. καύσω X. Cyr. 5.4.21 ,(ἐπι-) Pl.Com. 186.4 ,(κατα-) Ar. Lys. 1218 ; also καύσομαι Id. Pl. 1054 : aor. 1 ἔκαυσα Id. Pax 1088 , Th. 7.80 (bis), Pl. Grg. 456b , etc.; Ep. ἔκηα (certain Act. and Med. forms have κει- in codd. of Hom., v. infr.), ἔκηα Il. 1.40 , al.; 3 sg. ἔκηε(ν) 22.170 , 24.34 , al.; unaugm. κῆεν 21.349 ; 3 pl. ἔκηαν ( v.l. ἔκειαν ) Od. 22.336 ; imper. κεῖον 21.176 codd.; 1 pl. subj. κείομεν Il. 7.333 (κατα-), 377 , 396 (better attested than κήομεν); opt. κήαι, κήαιεν, 21.336 , 24.38 ; inf. κῆαι Od. 15.97 ( v.l. κεῖαι ) , κατα-κῆαι 10.533 , 11.46 , κακκῆαι ib. 74 ( v.l. κακκεῖαι ); part. κείαντες 9.231 , 13.26 , Att. κέαντες A. Ag. 849 , S. El. 757 ,(ἐκ-) E. Rh. 97 , ἐκκέας Ar. Pax 1133 (lyr.), ἐγκέαντι IG 12.374.96 , 261 : pf. κέκαυκα (κατα-, προς-) X. HG 6.5.37 , Alex. 124.3 :— Med., aor. 1 ἐκαυσάμην (ἀν-) Hdt. 1.202 , 8.19 ; Ep. κείαντο, κειάμενοι, Il. 9.88 , 234 ; κειάμενος Od. 16.2 , 23.51 :— Pass., fut. καυθήσομαι Hp. Nat.Mul. 107 ,(κατα-, ἐκ-) Ar. Nu. 1505 , Pl. R. 362a ; late κᾰήσομαι 1 Ep.Cor. 3.15 : aor. 1 ἐκαύθην Hp. Epid. 4.4 , Int. 28 ,(κατ-) Hdt. 1.19 , Th. 3.74 ; Ep. and Ion. aor. 2 ἐκάην [ᾰ] Il. 9.212 (κατ-), Od. 12.13 ,(δί-) Hp. Loc.Hom. 40 ,(κατ-) Hdt. 2.180 ; inf. καήμεναι Il. <*> 3.210 , καῆναι Parth. 9.8 : pf. κέκαυμαι E. Cyc. 457 , Th. 4.34 , etc., κέκαυσμαι Hp. Int. 28 ; inf. κεκαῦσθαι Arist. Mete. 343a9 . (From κᾰv-yw.)

I). kindle, πυρὰ πολλά Il. 9.77 ; πῦρ κείαντες Od. 9.231 ; πῦρ κῆαι 15.97 , etc.:— Med., πῦρ κείαντο they lighted them a fire, Il. 9.88 , cf. 234 , Od. 16.2 :— Pass., to be lighted, burn, πυραὶ νεκύων καίοντο Il. 1.52 ; θεείου καιομένοιο 8.135 ; καιομένοιο πυρός 19.376 , cf. Hdt. 1.86 , Ar. V. 1372 , etc.; φῶς πυρὸς καόμενον Pl. R. 514b ; αἱ φλόγες αἱ καιόμεναι .. περὶ τὸν οὐρανόν the meteors which blaze, Arist. Mete. 341b2 ; of ore, to be smelted, Id. HA 552b10 .

II). set on fire, burn, μηρία, ὀστέα, Od. 9.553 , Hes. Th. 557 ; νεκρούς Il. 21.343 ; δένδρεα ib. 338 :— Pass., νηυσὶν καιομένῃσιν 9.602 .

2). make hot, of the sun, ἀνθρώπους Hdt. 3.104 : abs., ibid., Pl. Cra. 413b ;[Χείμαρρος] ἠελίῳ κεκαυμένος smelted, AP 9.277 ( Antiphil.).

3). of extreme cold, ἡ Χιὼν καίει τῶν κυνῶν τὰς ῥῖνας X. Cyn. 8.2 , cf. 6.26 ( Pass.); κάειν λέγεται .. τὸ ψυχρόν, οὐχ ὡς τὸ θερμόν Arist. Mete. 382b8 .

4). Pass., of fever-heat, τὰ ἐντὸς ἐκάετο Th. 2.49 : metaph., of passion, esp. of love, to be on fire, ἐν φρασὶ καιομένα Pi. P. 4.219 ; κάομαι τὴν καρδίαν Ar. Lys. 9 ; ἔρως .. ὕβρει καόμενος Pl. Lg. 783a ; καίεσθαί τινος (sc. ἔρωτι) Hermesian. 7.37 , Charito 4.6 , cf. Parth. 14.2 ; also καομένη Ἑλλάς Greece being in a fever of excitement, Lys. 33.7 .

5). suffer from inflammation, ἐκαύθη ἔσω Hp. Epid. 4.20 , cf. 4 .

III). burn and destroy (in war), τέμνειν καὶ κ., κ. καὶ πορθεῖν, waste with fire and sword, X. HG 4.2.15 , 6.5.27 .

IV). of surgeons, cauterize, ὤμους Hp. Art. 11 :—in Pass., Id. Aph. 6.60 : abs., τέμνειν καὶ κάειν to use knife and cautery, Pl. Grg. 480c , 521e , X. An. 5.8.18 , etc.: rarely reversed, κέαντες ἢ τεμόντες A. Ag. 849 .

V). burn or bake pottery, κανθάρους dub. in Phryn.Com. 15 .