ἱεράομαι
ἱεράομαι, Ion. ἱρ-, fut. -άσομαι [ᾱ] AJ 4.2.3 ; Ion.
A). -ήσομαι SIG 1003 (Priene, ii B.C.): aor. -ησάμην ib. 708.34 (Istropolis, ii B.C.); pf. part. ἱερημένος ib. 5 :— Pass., aor. 1 part. ἱεραθεῖσα Philol. 71.41 (Delph.):—to be a priest or priestess, θεοῦ , cf. 2.35 SIG 1037.4 (Milet., iv/iii B.C.),al.; θεᾶς ; 2.19 θεῷ , cf. 6.11.2 Philol. l.c.: abs., , 2.2 , al.; c. acc. cogn., 2.157 ἱερωσύνην ἱεράσασθαι ( v.l. 1.19 ἱερώσασθαι ): freq. in Inscrr., ἱερασάμενος τῇ πατρίδι CIG 4069 (Ancyra), etc.; cf. ἱερόω.