ἡμεδαπός
ἡμεδᾰπός, ή, όν,(ἡυεῖς)
A). of our land or country, native, opp. ἀλλοδαπός, χαρακτήρ Pax 220 ; νόμισμα ἡ. IG 12.91.4 ; στρατιή Fr. 152 : of a person, Thg. 124d , Phal. 1.11 ; ἡ ἡμεδαπή (sc. γῆ) IG 12.115.30 ; of the Roman empire, opp. to barbarian lands, .( 1.1.4 ἡμεδ- = Skt. asmad-, stem of 1st pers. pl. pron.; for the termin. -απος, cf. ἀλλοδαπός.)