εὐδῐκ-ία, Ion.
-ιη,
ἡ,(
δίκη)
A). righteous dealing, righteousness,
εὐδικίας ἀνέχῃσι Od. 19.111 ;
εὐδικίῃ righteously,
A.R. 4.343 ;
σύντροφος εὐδικίης IG 3.1151 ;
ὃς εὐδικίῃς ἀγανῇσι σῶσε .. πόλιας Epigr.Gr. 915 , cf.
BCH 50.444 (Thespiae, iv A.D.): also in late Prose,
Phld. Hom. p.43 O.,
Ph. 1.664 ,
Plu. 2.781f .