ἐπιείσομαι,
ἐπιεισάμενος, only fut. and aor.,
A). rush, hasten to or
against,
τοὺς ἄλλους ἐπιείσομαι, ὅν κε κιχείω Il. 11.367 ;
ἀγροὺς ἐπιείσομαι ἠδὲ βοτῆρας Od. 15.504 ;
ἐπιεισαμένη πρὸς στήθεα χειρὶ παχείῃ ἤλασε Il. 21.424 ( v.l.
ἐπερεισαμένη ). (Cf.
ε’ἴσομαι 11 : perh. fut. and aor. of (
ἐπι-)
(v).)