αἰτίζω, Ep. form of
αἰτέω (not in
Il., once in
Ar.); only pres. (exc. aor. part.
αἰτίσσας in
AP 10.66 (
Agath.),
2). c. acc. pers.,
beg of,
αἰτίζειν .. πάντας ἐποιχόμενον μνηστῆρας Od. 17.346 .
3). abs.,
beg,
αἰτίζων βόσκειν ἣν γαστέρα ib.
228 , cf.
4.651 .