A). custom, usage, αὕτη δ. ἐστὶ βροτῶν this is the way of mortals, Od. 11.218 ; ἡ γὰρ δ. ἐστὶ γερόντων 24.255 , etc.; ἥ τ’ ἐστὶ δ. θείων βασιλήων 4.691 ; ἡ γὰρ δμώων δ. ἐστίν 14.59 , etc.; ἡ γὰρ δ., ὁππότε .. this is always the way, when .. , 19.168 (so in late Prose, ἥπερ ἱππομαχίας δ. Arr. An. 3.15.2 ); δίκαν ἐφέπειν τινός to imitate him, Pi. P. 1.50 ; δ. ἐπέχειν τινός to be like .. , Anon.Lond. 6.18 ; normal course of nature, ἐκ τουτέων ὁ θάνατος οὐ γίνεται κατά γε δίκην, οὐδ’ ἢν γένηται Hp. VC 3 : hence,

2). adverb. in acc. δίκην, in the way of, after the manner of, c. gen., λύκοιο Pi. P. 2.84 ; πώλου S. Fr. 659 ; τοξότου Pl. Lg. 705e ; in later Prose, Arist. Mu. 395b22 , Luc. Dem.Enc. 31 , Alciphr. 1.6 , etc.: mostly of living creatures or persons, but also of things, as δίκην ὕδατος, ἀγγείου, A. Th. 85 (lyr.), Pl. Phdr. 235d .

II). order, right, μή τι δίκης ἐπιδευές nothing short of what is fit, Il. 19.180 ; opp. βία, might, 16.388 ; opp. σχέτλια ἔργα, Od. 14.84 ; personified, Hes. Th. 902 , A. Th. 662 , etc.; Δίκης βωμός Id. Ag. 383 (lyr.), Eu. 539 (lyr.); Truth, Pi. P. 8.71 .

2). δίκη ἐστί, = δίκαιόν ἐστι , A. Ag. 259 , cf. 811 , Eu. 277 .

3). Adverb. usages, δίκῃ duly, rightly, Il. 23.542 , Pl. Criti. 112e ; ἐν δίκᾳ Pi. O. 6.12 , cf. S. Tr. 1069 , etc.; σὺν δίκῃ Thgn. 197 , Pi. P. 9.96 , A. Th. 444 , etc.; κατὰ δίκην Hdt. 7.35 , E. Tr. 888 , etc.; μετὰ δίκης Pl. Lg. 643e ; πρὸς δίκης S. OT 1014 , El. 1211 (but πρὸς δίκας on the score of justice, Id. OC 546 (lyr.)); διαὶ δίκας A. Ch. 641 ; ἐκ δίκης Herod. 4.77 : opp. παρὰ δίκαν Pi. O. 2.18 , etc.; ἄνευ δίκης A. Eu. 554 ; πέρα δίκης Id. Pr. 30 ; βίᾳ δίκης Id. Supp. 430 (lyr.); δίχα δίκης without trial, Plu. Ages. 32 ; πρὸ δίκης in preference to legal proceedings, Th. 1.141 .

III). judgement, δίκην ἰθύντατα εἰπεῖν give judgement most righteously (cf. ἰθύς), Il. 18.508 : esp. in pl., Λυκίην εἴρυτο δίκῃσί τε καὶ σθένεϊ ᾧ 16.542 ; περὶ οἶδε δίκας Od. 3.244 , etc.; δίκαι σκολιαί Hes. Op. 219 , 250 ; κρῖνε εὐθεῖαν δίκην A. Eu. 433 .

IV). after Hom., of proceedings instituted to determine legal rights, hence,

1). lawsuit, Pl. Euthphr. 2a , D. 18.210 , etc.; prop. private suit or action, opp. γραφή (q. v.), Lys. 1.44 , etc.; ἐκαλοῦντο αἱ γραφαὶ δίκαι, οὐ μέντοι αἱ δίκαι καὶ γραφαί Poll. 8.41 ; οἱ δίκην ἔχοντες the parties to a suit, IG 7.21.8 (Megara), cf. Plu. Cic. 17 .

2). trial of the case, πρὸ δίκης Is. 5.10 , etc.; μέχρι τοῦ δίκην γενέσθαι Th. 2.53 ; court by which it was tried, ἐν ὑμῖν ἐστι καὶ τῇ δίκῃ Antipho 6.6 .

b). δίκην εἰπεῖν to plead a cause, X. Mem. 4.8.1 ; δ. μακρὰν λέγειν Ar. V. 776 , cf. Men. Epit. 12 .

3). the object or consequence of the action, atonement, satisfaction, penalty, δίκην ἐκτίνειν, τίνειν, Hdt. 9.94 , S. Aj. 113 : adverbially in acc., τοῦ δίκην πάσχεις τάδε; A. Pr. 614 ; freq. δίκην or δίκας διδόναι suffer punishment, i. e. make amends (but δίκας δ., in A. Supp. 703 (lyr.), to grant arbitration); δίκας διδόναι τινί τινος Hdt. 1.2 , cf. 5.106 ; ἔμελλε τῶνδέ μοι δώσειν δίκην S. El. 538 , etc.; also ἀντί or ὑπέρ τινος, Ar. Pl. 433 , Lys. 3.42 ; also δίκην διδόναι ὑπὸ θεῶν to be punished by .. , Pl. Grg. 525b ; but δίκας ἤθελον δοῦναι they consented to submit to trial, Th. 1.28 ; δίκας λαμβάνειν sts. = δ. διδόναι , Hdt. 1.115 ; δίκην ἀξίαν ἐλάμβανες E. Ba. 1312 , Heracl. 852 ; more freq. its correlative, inflict punishment, take vengeance, Lys. 1.29 , etc.; λαβεῖν δίκην παρά τινος D. 21.92 , cf. 9.2 , etc.; so δίκην ἔχειν to have one's punishment, Antipho 3.4.9 , Pl. R. 529c (but ἔχω τὴν δ. have satisfaction, Id. Ep. 319e ; παρά τινος Hdt. 1.45 ); δίκας or δίκην ὑπέχειν stand trial, Id. 2.118 , cf. S. OT 552 ; δίκην παρασχεῖν E. Hipp. 50 ; θανάτου δίκην ὀφλεῖν ὑπό τινος to incur the death penalty, Pl. Ap. 39b ; δίκας λαγχάνειν τινί D. 21.78 ; δίκης τυχεῖν παρά τινος ib. 142 ; δίκην ὀφείλειν, ὀφλεῖν, Id. 21.77 , 47.63 ; ἐρήμην ὀφλεῖν τὴν δ. Antipho 5.13 ; δίκην φεύγειν try to escape it, be the defendant in the trial (opp. διώκειν prosecute), D. 38.2 ; δίκας αἰτέειν demand satisfaction, τινός for a thing, Hdt. 8.114 ; δ. ἐπιτιθέναι τινί Id. 1.120 ; τινός for a thing, Antipho 4.1.5 ; δίκαι ἐπιφερόμεναι Arist. Pol. 1302b24 ; δίκας ἀφιέναι τινί D. 21.79 ; δίκας ἑλεῖν, v. ἔρημος 11 ; δίκην τείσασθαι, v. τίνω 11 ; δὸς δὲ δίκην καὶ δέξο παρὰ Ζηνί h.Merc. 312 ; δίκας διδόναι καὶ λαμβάνειν παρ’ ἀλλήλων, of communities, submit causes to trial, Hdt. 5.83 ; δίκην δοῦναι καὶ λαβεῖν ἐν τῷ δήμῳ X. Ath. 1.18 , etc.; δίκας δοῦναι καὶ δέξασθαι submit differences to a peaceful settlement, Th. 5.59 .

V). Pythag. name for three, Plu. 2.381f , Theol.Ar. 12 ; for five, ib. 31 . (Cf. Skt. diś-, diśā 'direction', 'quarter of the heavens'.)