διαπειράομαι
διαπειράομαι, aor.
A). -επειράθην 5.34 : pf. -πεπείραμαι 6.91 :—make trial or proof of, τῶν Περσέων 5.109 , cf. 3.14 , Jun. 7.2 ; try to impose on a man, Lg. 921b : c. gen. rei, have experience of a thing, 6.91 : abs., ὥσπερ αἴνιγμα συντιθέντι διαπειρωμένῳ Ap. 27a , cf. Lg.l.c.
2). attempt obstinately, τὰ ψευδῆ λέγειν l.c.