δῐαιτ-ητικός,
ή,
όν,
A). of or
for diet:
ἡ δ. (sc.
τέχνη)
dietetics, Hp. Acut.(Sp.) 54 ;
τὸ δ. μέρος τῆς ἰατρικῆς Plb. 12.25d .
3 ,
Gal. Thras. 33 ; also of persons,
δ. ἰατρός ib.
24 .
II). (
δίαιτα IV)
λόγος δ. critical discussion,
Str. 10.2.24 .
III). -κόν, decision of an arbitrator, PLips. 43.5 (iv A.D.).