A). γαμέω Il. 9.388 , 391 , contr. γαμῶ A. Pr. 764 , S. OT 1500 , Ant. 750 , E. Or. 1655 , X. Cyr. 5.2.12 , etc.; later γαμήσω Plu. 2.386c , Luc. Rh.Pr. 8 (for γαμήσεις Tim. 52 leg. γαμησείεις): aor. 1 ἔγημα Il. 14.121 , etc.; later ἐγάμησα LXX Es. 10.3 , Ev.Marc. 6.17 , Luc. D Deor. 5.4 , etc. (cf. infr. 11.2 ): pf. γεγάμηκα Ar. Lys. 595 , Pl. Lg. 877e : plpf. ἐγεγαμήκει Th. 1.126 :— Med., fut. Ep. γαμέσσεται Il. 9.394 codd., Att. γαμοῦμαι E. Ph. 1673 , Ar. Th. 900 , later γαμήσομαι Plu. Art. 26 , etc.: aor. ἐγημάμην Od. 16.392 , Anacr. 86 , Is. 5.5 , etc.:— Pass., fut. γαμηθήσομαι J. AJ 6.13.8 , Ant.Lib. 1.2 , D.C. 58.3 , Hld. 5.30 , etc.: aor. ἐγαμήθην D.H. 11.34 , Str. 10.4.20 , etc.: poet. shortd. γαμεθεῖσα v.l. in Theoc. 8.91 , cf. Eust. 758.52 : pf. γεγάμημαι X. An. 4.5.24 , D. 36.32 : plpf. ἐγεγάμητο App. BC 4.23 :(γάμος):—marry, i.e. take to wife, of the man, Ἀδρήστοιο δ’ ἔγημε θυγατρῶν one of his daughters, Il. 14.121 ; ἔνθα δ’ ἔγημε γυναῖκα Od. 15.241 ; γ. γυναῖκα ἐς οἰκία, like ἄγεσθαι , Hdt. 4.78 : c. acc. cogn., γάμον γαμεῖν A. Pr. 764 , 909 ; τὸν Ἑλένης γάμον .. γήμας E. IA 467 ; γῆμαι γέκτρα βασιλέως the king's daughter, Id. Med. 594 : rarely c. dupl. acc., γάμους τοὺς πρώτους ἐγάμεε Κύρου δύο θυγατέρας (for πρῶτον ἐγάμεε .. θυγατέρας) Hdt. 3.88 , cf. E. Tr. 357 ; also γάμῳ γ. marry in lawful wedlock, D. 39.26 ; ἐκ κακοῦ, ἐξ ἀγαθοῦ γῆμαι, marry a wife of mean or noble stock, Thgn. 189 , 190 ; ἐκ μειόνων X. Hier. 1.28 ; ἐκ γενναίων E. Andr. 1279 ; παρά τινος ib. 975 , Pl. Plt. 310c ; ἐπὶ θυγατρὶ γ. ἄλλην γυναῖκα set a stepmother over one's daughter, Hdt. 4.154 , cf. E. Alc. 372 ; ἐπὶ δέκα ταλάντοις τινὰ γαμεῖν marry a wife with a dowry of ten talents, And. 4.13 .

2). of mere sexual intercourse, take for a paramour, Od. 1.36 , Luc. Asin. 32 ; γ. βιαίως σκότιον λέχος E. Tr. 44 .

3). later of the woman, ἐὰν γαμήσῃ ἄλλον Ev.Marc. 10.12 : abs., 1 Ep.Cor. 7.28 .

II). Med., give oneself or one's child in marriage:

1). of the woman, give herself in marriage, i.e. wed, c. dat., γαμέεσθαι τῷ ὅτεῴ τε πατὴρ κέλεται Od. 2.113 ; γημαμένη ᾧ υἷϊ· ὁ δ’ ὃν πατέρ’ ἐξεναρίξας γῆμεν 11.273 : abs., Hdt. 4.117 ; σοὶ μὲν γαμεῖσθαι μόρσιμον, γαμεῖν δ’ ἐμοί A. Fr. 13 ; εἰς τύρανν’ ἐγημάμην I married into a royal house, E. Tr. 474 ; γήματο δ’ εἰς Μαραθῶνα, i. e. she married Herodes of Marathon, IG 14.1389 i 5 (ἥν τ’ ἐγήματο is f.l. for ἥ τ’ ἐγ . in E. Med. 262 ): ironically of a henpecked husband, κεῖνος οὐκ ἔγημεν ἀλλ’ ἐγήματο Anacr. 86 ; so Medea to Jason, μῶν γαμοῦσα .. σέ; did I marry you? E. Med. 606 ; ἐγημάμην, of a man marrying a rich wife, Antiph. 46 ; γαμεῖται ἕκαστος (sens. obsc.) Luc. VH 1.22 ; ὁ γαμηθεὶς ὡς παρθένος κἄπειτα γενόμενος ἀνήρ Phld. Sign. 2 ; incorrectly, in later writers, γημάμενος Apollod. 3.12.6 , cf. Q.S. 1.728 .

2). of parents, get their children married, betroth them, get a wife for the son, Πηλεύς θήν μοι ἔπειτα γυναῖκα γαμέσσεται αὐτός (where Aristarch. γε μάσσεται will seek or make suit for) Il. 9.394 :— Act. aor. 1 ἐγάμησα in this sense, Men. 885 .

III). Pass., to be taken to wife: hence, marry a husband, Il.cc. ad init., PGrenf. 2.76.11 (iv A. D.), etc.; rarely in correct authors, Poll. 3.45 .