ψιαθοπλόκος
ψῐᾰθοπλόκος, ὁ,
A). a plaiter of mats, PSI 10.1132.8 (i A. D.), Greg. Cor. p.551S., Lex.Herodot.ap.Stein Herodotus ii p.458 , s.v. σχοίνου συμβολεῖς : written ψαθοπλόκος in Sammelb. 5124.332 (Tebtunis, ii A. D.):—also ψῐᾰθ-ποιός, ὁ, Gloss.